Schronisko dla zwierząt w Zielonej Górze

JunakMiasto: Zielona Góra

Junak trafił do nas 21.06.2021. Chłopak trafił do nas z dwójką rodzeństwa. Kociaki były totalnie dzikie na początku. Z czasem zaczęły ufać człowiekowi, dzięki codziennym staraniom pracowników i wolontariuszy. Brat i siostra Junaczka już znalazły domki... Został tylko on... Najbardziej nieśmiały z całej trójki. Teraz gdy został sam w klatce bardzo się otworzył na człowieka. Jest pierwszym kociakiem, który ubiega się o uwagę w kociarni. Od razu wita każdą osobę tańcem radości i wesołym mruczeniem. Junak to cudowny i delikatny kocurek. Uwielbia być w towarzystwie człowieka, sam uprasza się o dotyk. Przepada też za zabawami z wędką i pogoń za myszką. Chłopak ma na ten moment ma 10 miesięcy. Junak jak przystało na gentelmana potrafi pieknie korzystać z kuwety.

PoisonekMiasto: Zielona Góra

Poison został znaleziony w lesie w bardzo ciężkim stanie. Chłopak wyglądał tragicznie i na pewno też tak się czuł. Nie miał sił się ruszać a mrugnięcie czy machnięcie łapką było dla niego ogromnym wysiłkiem. Sporo czasu nam zajęło by chłopak doszedł do siebie, jednak obecnie jest już w pełni kocich sił! Poisonek uwielbia zabawki oraz człowieka, jednak połączenie obu rzeczy w jedną całość doprowadza go do kociego obłędu szczęścia. Poisona stan wskazywał w momencie przyjęcia na wiek dojrzały, jednak teraz możemy śmiało powiedzieć, że duchem to on kociak jest! Śmiemy podejrzewać, że faktycznie ma mniej lat :) Poison bez większych kłopotów przebywa na kociarni z innymi pobratymcami. Potrafi czasem jednak pogonić tego kto naruszy jego przestrzeń podczas głaskania przez człowieka lub odpoczynku. Nie zdarzyło mu się być inicjatorem bójek. Niestety pomimo tak cudownego charakteru kociak nie miał szczęścia. Może to właśnie Ty powinieneś pokazać temu chłopakowi nowe oblicze kociego życia i odmienisz los?

GoldiMiasto: Zielona Góra

Goldi to malutka suczka, sięgająca poniżej kolan. Zabrana z gromadą psów na zlecenie Gminy Otyń. Dzieciństwo spędzila w ciemnej, zimnej, komórce, odgrodzona od świata i ludzi. Ma niespełna rok, powinna jeszcze spędzać czas na szaleńczyć szczenięcych zabawach, ale ona prawdopodobnie nawet ich jeszcze nie poznała. Dorastała bez zabawek i zabaw. Mogła liczyć tylko na towarzyszy niedoli - rodzeństwo, które wolało tulić się ogrzewając nawzajem niż szukać radosnych wrażeń. Podczas podróży do schroniska była bardzo grzeczna, jak również w gabinecie weterynaryjnym. Nie wykazywała żadnej agresji. Mimo, że zamieszkala w schronisku, dostala więcej niż u gospodarza. Chociaż zamknięta w boksie, zycie w końcu otworzyło się na nią. Nie wykazuje agresji do innych psów. Ostrożna, ale i ciekawska. Ta psia nieśmiałość jest do wypracowania, wystarczy tylko kilka chwil u boku człowieka.

GracekMiasto: Zielona Góra

Gracek to psiak w typie jagdterriera, co przekłada się również na jego charakter. Uparty, konsekwentny w dążeniu do tego, co postanowił. Nie znosi nudy, schroniskowy kojec jest najwyższym wymiarem kary dla niego. W schronisku wariuje. Zbyt duża ilość zapachów i dźwięków, większość czasu spędzane na małej przestrzeni, powodują ogromne pobudzenie u psa i frustrację. Wyładowuje to rozwalając budę i rzucając miskami po kojcu, więc może się to przekaładać na niszczenie w domu jeśli nie zapewni się mu odpowiedniej dawki ruchu jak i bardziej mentalnego zmęczenia poprzez naukę komend czy sztuczek czy, nosework. Mimo rzucania miskami w kojcu boi się hałasów (nie spowodowanych przez niego samego ;) ) i dużych psów. Na spacerze węszy, jest w swoim żywiole. Uwielbia podążać i tropić, jak na myśliwskiego psa przystało. Na lince reaguje na przywołanie i nie ciągnie na smyczy. Do ludzi jest bardzo ufny, przyjacielski. Uwielbia spędzać z nimi czas. Potrafi skupić się na człowieku. Byłby dobrym uczniem w wykonywaniu komend i posłuszeństwie. Wykazuje się dużą inteligencją. Zdecydowanie nie sprawdzi się w domu, gdzie kanapa jest najważniejszym miejscem. Będzie za to świetnym kompanem, dla osób, które nie lubią usiedzieć w miejscu, kochają podróże, wędrówki i wspólne pokonywanie przeszkód. Gracek może być fantastycznym, posłusznym psem, ważne by tylko trafił na kogoś, kto jest w stanie zaspokoić jego entuzjazm do nauki i pracy.

SarafinaMiasto: Zielona Góra

Piękna, smukła, powabna z barwnym i unikalnym wnętrzem jak motyl- tak można opisać Serafinę. Pięknie dba o czystość, dobrym jedzonkiem nie pogardzi, jednak jak na prawdziwą damę przystało uwielbia spędzać czas w miękkich a przede wszystkim ciepłych miejscach. Jako, że jest jak dostojny motyl preferuje spokojny dotyk, tak by nie skrzywdzić jej niesamowitych, barwnych skrzydeł.

SprężynkaMiasto: Zielona Góra

Sprężynka została znaleziona w materiałowym transporterze na ul. Wąskiej w Zielonej Górze. Nie wiemy czy ktoś po prostu o niej zapomniał, czy zostawił ją celowo. Mimo wszystko Sprężynka jest niesamowicie czułą koteczką, która z przyjemnością wchodzi na kolana opiekuna i mruczy mu z całych sił. Jest wspaniała i zrównoważona. Nie ma w niej grama agresji, mamy wrażenie, że jest zbudowana z samej miłości do świata. Nie walczy o zasoby, nie bije łapkami nikogo wokoło. Pogania za zabawkami, jednak nie jest to jej ulubione zajęcie. Największym jej hobby to jak już wspominaliśmy- leżenie przy człowieku i trwanie wiernie przy nim z ogromną radością.

ŚnieżkaMiasto: Zielona Góra

Puchata jak śnieg, delikatna i niepowtarzalna jak każdy pojedynczy płatek! Uwielbia kontakt z człowiekiem. Nie wykazuje wobec niego agresji. Nie czuje się komfortowo przy wielu głośnych dźwiękach na raz, wtedy się kuli i wycofuje. Przez to, że ma problemu ze wzrokiem, jest bardzo ostrożna w poruszaniu się jednak mimo to jest całkiem odważna i chętna do odkrywania świata wokół niej. Śnieżka jest zaszczepiona, odrobaczona i odpchlona. Czeka ją jeszcze sterylizacja.

CiachoMiasto: Zielona Góra

Ciacho został przywieziony do naszego Schroniska z Sulechowa, gdzie przybłąkał się ranny na teren prywatnej posesji. Przez długi czas był niedotykalski, jednak obecnie chłopak zmienił się nie do poznania. Już z oddali nawołuje w klateczce, a gdy tylko się do niego podchodzi natychmiast się ociera i mruczy. Ciacho to nie tylko przystojniak ale również ogromny pieszczoch. Jest bardzo delikatnym kocurkiem i również wymaga delikatnego obchodzenia się z nim. Bardzo boi się intensywnego głaskania i jak to kot nie lubi robienia niczego na siłę. Ciacho boi się również dużej ilości hałasów podczas których wybiera ciche kąty i nie wychodzi z nich do momentu ustania gwaru. Niestety nie nadaje się do domu z małymi dziećmi i kotami zdrowymi (ma FIV, jednak MOŻE żyć z innymi kotami z FIV). Umie korzystać z kuwety i bardzo dba o czystość swoją jak i klateczki . Szukamy dla Ciacha spokojnego domu, w którym będzie się czuć bezpiecznie, i odpowiedzialnego opiekuna, który zapewni kocurkowi wszystko czego będzie potrzebował, należycie się nim zaopiekuje i nigdy nie porzuci.

PłatekMiasto: Zielona Góra

Przeprowadzka z ulicy do schroniskowego boksu. To najprawdopodobniej uratowało mu życie. Zdrowie zostało posklejane, jednak serduszko dalej pozostaje złamane. Na to jedynym lekarstwem jest rodzinna miłość. Czy zechcesz dać temu maleństwu szansę? Czy pozwolisz by Płatuś zamieszkał w Twoim sercu na zawsze? Płatek jest kotem wyjątkowym- jest delikatny w kontakcie niczym płatek śniegu muskający Twoją skórę, wie kiedy jest pora na zabawę a kiedy na czułości. Choć zdecydowanie najbardziej pragnie tego drugiego. Podczas dotyku aksamitnego futerka rozpływa się i rytmicznie mruczy.

DziałkowiczkaMiasto: Zielona Góra

Działkowiczka jest niesamowicie nieśmiałą koteczką, która jeszcze nie wyszła ze swojej skorupki na świat w pełni. Potrzebuje czasu, miłości i cierpliwości by niczym paproć z opowieści otworzyła się i oczarowała wszystkich. Dopuszcza tylko nielicznych. Jednak dotychczas nikomu nie udało się po jej wskazówkach dotrzeć do TEGO miejsca. Droga do jej serca jak właśnie do tej paproci jest kręta, łatwo z niej zboczyć, jednak wiemy, że warto się podjąć tego wyzwania. Wierzymy, że gdzieś na świecie jest właśnie ten człowiek, jak chłopiec w opowieści i dotrze do jej serduszka, które zachowała dla TEGO wyjątkowego opiekuna. Podejmiesz próbę? Działkowiczka na pewno będzie przy Tobie piękną, zaczarowaną paprocią, która Ci się objawi, w końcu jesteś wyjątkowy! Działkowiczka w zamian będzie czarowała Cię co dzień i nie pozwoli byś kiedykolwiek był smutny!

SilaMiasto: Zielona Góra

Drobna jak ziarenko piasku, delikatna jak płatki róży, nieśmiała jak lilia wodna wieczorem, która skrywa swój urok na noc zamykając się w pąku i chowając pod wodę. Taka właśnie jest Sila. Potrzebuje słońca i pielęgnacji by móc wyjść ze swojego pąka. Potrzebuje Ciebie. Bo to tak na prawdę Ty, jesteś w stanie jej to zapewnić. Sila jest cicha, stara się nie zawadzać nikomu. Nie interesują ją bójki, nie pcha się pierwsza do miseczki, nie walczy o swoje. Gdy się boi- ucieka. Nie umie o siebie zawalczyć. Potrzebuje kogoś kto o nią zawalczy i pokaże, że jest wartościowym kociakiem. Jest bardzo młoda, jeszcze jest szansa ją uratować i przekonać, że jest tak samo ważna jak inne koty, że też może być kochana. Czy poprowadzisz ją za łapkę i dodasz światła do jej samotnego dotychczas życia?

FafikMiasto: Zielona Góra

Wyrzucony jak niepotrzebny odpad bezpośrednio tam, gdzie już nikt by ich nie znalazł- na wysypisko śmieci. Jakby nie był nic wart, jakby od urodzenia nie był chciany... Fafiś przez to wszystko nie zna swojej wartości, nie inicjuje kontaktu pierwszy, bo nie wie czy zasługuje na to. Jednak gdy cżłowiek pokaże mu, że jest wartościowym koteczkiem i choć na chwilę poczuje się kochany nagle zmienia się w niesamowitego, nakolankowego kociaka, który z przyjemnością przytuli się do Ciebie i na zawsze w tych objęciach chciałby zostać. Nie ma w nim agresji, nie ma ochoty broić, niszczyć... On po prostu pragnie mieć człowieka. Takiego, który pokaże mu, że jest wartościowym koteczkiem i nie zasłużył na los, który ma w chwili obecnej.

KiciuśMiasto: Zielona Góra

Kiciuś trafił do nas w złym stanie. Można powiedzieć, że oszukał śmierć. Jednak nie jest w stanie oszukać samotności. Kiciuś kocha człowieka, najchętniej by się do niego przytulił i nigdy nie opuścił tych kolan. Jedyny wyjątek zrobiłby dla dobrego jedzonka i zabawy również z człowiekiem! Gdy zacznie się bawić nie istnieją dla niego rzeczy niemożliwe. Biega, skacze, staje się niesamowitym akrobatą z domieszką gracji baletnicy. Przy swojej pierwszej zabawie był tak zafascynowany, że nikt z nas nie zauważył, że skarpetki mu spadły! Kiciuś to kociak idealny, dba o czystość, lubi się bawić, kocha człowieka. Czy otworzysz na niego serce nim całkiem zagubi się w samotności?

KropelkaMiasto: Zielona Góra

Kropelka została znaleziona w Zawadzie. Pomimo zaklejonych oczu, trudności w oddychaniu Kropelka od samego początku dała się poznać jako kochająca, delikatna koteczka, dla której priorytetem jest kontakt z człowiekiem. Kropelka to cudowna koteczka, która potrafi korzystać z kuwety, pobawić się, jednak najbardziej kocha człowieka a jej hobby jest kojące, rytmiczne mruczenie do uszka,.. Jest niesamowitym, kolorowym ptakiem pod kocią osłoną, który z przyjemnością ukaże swoje barwy gdy już będzie w domu razem z Tobą.

BrysiaMiasto: Zielona Góra

Nie zasłużyła nawet na kawałek materiału czy miseczkę wody w zaklejonym kartonie wyrzuconym jak najdalej od miejsca gdzie się urodziła. Potraktowana gorzej niż odpad, tylko dlatego, że się urodziła. Ciemność, chłód, samotność- nie opuszcza jej to od dnia narodzin aż do dnia dzisiejszego. Nie ma lampki w postaci serca by mogła się otworzyć, nie ma ciepłych, kochających dłoni, które utulą ją do snu, nie ma człowieka, któremu będzie mogła zaufać. Kogoś, kto odmieni jej spojrzenie na dwunożnych. Brysia potrzebuje człowieka, nie takiego, który ją potraktował jak nic niepotrzebny odpad, tylko takiego, który pokocha ją tak jak ona pragnie człowieka. Czy dasz jej szansę? Czy jedyną szansę dostanie od śmierci, gdy ta przyjdzie, weźmie w swoje objęcia a ona pierwszy i ostatni raz poczuje się dla kogoś ważna? Brysia jest śmielsza od swojej siostry Birmy. Jak samo imię mówi, uwielbia brysiać w zabawie. Stale zaczepia kolegę z klatki obok, jest ciekawska i pełna entuzjazmu. Rozpiera ją energia, której nie sposób spożytkować w klatce. W kontakcie z człowiekiem pozwala się pogłaskać, choć jeszcze jest nieco spięta i zatroskana. Wymaga cierpliwości i spokoju, delikatnego i powolnego muskania jej miękkiego futerka. Namiętniejsze pieszczoty płoszą ją. Znacznie bardziej woli miękkie przysmaki od chrupiących. Zawsze pomagają jej się ośmielić i podejść bliżej.

BirmaMiasto: Zielona Góra

Birma została wyrzucona jak niepotrzebny odpadek. Niechciana, samotna, w zimnym kartonie w którym jedyne ciepło pochodziło od równie przerażonego rodzeństwa. Gdzie mama? Gdzie człowiek, który jej nie wysterylizował, a po odkarmieniu jej dzieci wyrzucił na pastwę losu w kartonie- na pewną śmierć? Tego nie wiemy i zapewne już nigdy się nie dowiemy. Jej przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć. Ciągle wraca- jak koszmar senny, z którego nie może się wybudzić. Tkwi w swoim przerażeniu, jednak nie sama- wraz z siostrami niedoli. Niby schronisko lepsze niż karton, jednak dalej to mała przestrzeń, brak ciągłych kochających rąk, które utulą do snu. Jest z innymi ale jednak sama. Birma by chciała zaufać, ale boi się kolejnego zawodu. Potrzebuje czasu i miłości. Tylko i aż tyle. Czy dostanie to od człowieka, czy jedynymi objęciami będą objęcia śmierci? Birma jest nieśmiałym lękuskiem, który wymaga jeszcze pracy, aby zaprzyjaźnić się z dwunożnym. Zwykle trzyma się z tyłu klatki, ucieka od ręki. Nie atakuje, jest przyjazna i lubi bawić się wędkami. Często ustępuje swojej siostrze Brysi, która gania za myszką jak szalona. Cierpliwie czeka na swoją kolej, unika kłótni z Brysią. Jest spokojną i bezkonfliktową koteczką. Potrzebny jest jej przytulny, bezpieczny, wolny od schroniskowego zgiełku dom. Marzy o zacisznym kącie, milszym niż niewielka klatka. Praca nad relacją pomiędzy nią, a kochającym opiekunem pozwoliłaby jej się otworzyć i poczuć bardziej swobodnie.

ChmielekMiasto: Zielona Góra

Chmielek trafił do nas jako chore na koci katar kociątko, słabe i wykończone. Jednak mimo swojego stanu zachowywał pogodę ducha i z przyjemnością wpakował się na dłonie oraz eksplorował teren. W niczym nie przeszkadzało mu to, że ledwo chodzi, chwieje się i kichanie odrzuca go na drugi koniec miejsca w którym przebywa. Chmielek to dalej cudowne, kocie dziecko, które chętnie pobrysia za zabawkami. Chmielek zna życie za kratami, nigdy jeszcze nie był w pełni pokochany, nigdy nie miał domu. Czy przygarniesz Chmielka i uwolnisz go z więzienia w którym siedzi za niewinność? Chmielek zachowuje czystość oraz stara się być grzecznym kotkiem i nic nie niszczyć w klateczce.

NiweaMiasto: Zielona Góra

Niwea trafiła do nas z siostrzyczką Sorają. Niwea jest cudowną, delikatną dziewuszką, która z przyjemnością pakuje się na kolana. Boi się samotności, gdy zostaje sama za kratami płacze w niebo głosy. Tak bardzo chciałaby mieć człowieka obok, który będzie muskał jej delikatne, miękkie futerko. Chciałaby mieć człowieka, któremu będzie mruczała kołysanki do snu, który ulegnie jej oczom i nie pozwoli odejść. Kogoś, kto będzie kochał ją tak samo jak ona jego. Kto pobawi się z nią ale i spędzi czas na kanapie pod kocem. Czy dasz jej szansę? Czy pozwolisz jej dalej żyć samotnie za kratami?

GizmoMiasto: Zielona Góra

Gizmo trafił do nas z ul. Botanicznej z urazem pyszczka. Niestety nie mamy pojęcia co było przyczyną urazu, jednak obecnie niemalże po nim ślad nie został. Gizmo początkowo był bardzo przestraszony pobytem w schronisku. Każdy człowiek, ruch w jego stronę napawał go lękiem, tak jakby zaraz miał zostać skrzywdzony. Obecnie jest już śmielszy, na kociarni z przyjemnością korzysta z zabawek, wchodzi w interakcję z niektórymi kotami, unika bójek, do kotów negatywnie nastawionych jest nastawiony neutralnie i świetnie odczytuje kocią mowę ciała. Potrzebuje chwilki by zaufać i przekonać się, ze dany człowiek jest przyjazny (skuteczne są w tym przysmaczki rzucane pod łapki). Gdy już zaufa- staje się ogromnym pieszczochem. Pokochasz Gizma? Czy te piękne oczy skradną Twoje serce?

ZenonMiasto: Zielona Góra

Zenon trafił do nas bardzo przestraszony, bał się kontaktu ale nie atakował. Obecnie Zenon zrozumiał, że nikt nie chce go skrzywdzić. Zenon potrafi zaufać, a gdy już zaufa- staje się ogromnym pieszczoszkiem. Z radością przytuli się i całe swoje kocie życie chętnie spędziłby na kolanach. Ta puchata piękność poszukuje odpowiedzialnego opiekuna, który pokaże mu na czym polega miłość i nigdy nie zostanie porzucony. Zenon zachowuje czystość, wie do czego służy kuweta i uwielbia spędzać czas z człowiekiem.

UlciaMiasto: Zielona Góra

Ulka trafiła do nas potrącona z ul. Grabowej w Raculi. Mała od samego początku przebywała w lecznicy. Jej pobyt tam trwał niestety bardzo długo, przeszła liczne zabiegi, w tym drutowanie żuchwy. Jest bardzo silną i cierpliwą koteczką. Ulcia jest przefantastyczną damą, która w momencie zauważenia nowej osoby na horyzoncie ukrywa się i z bezpiecznej kryjówki ocenia, czy jest bezpiecznie i nie grozi jej żadne niebezpieczeństwo. Koteczka ewidentnie została kiedyś dotkliwie skrzywdzona, przez co każdy nieznany człowiek napawa ją lękiem. Dopiero w momencie gdy zaufa pokazuje jaki ogrom miłości w niej drzemie i ile potrafi czułości dać zaufanej osobie. Mała wtedy podąża jak cień za opiekunem i ani myśli go zostawić. Gdy tylko nadarzy się okazja wdrapuje się na kolana i głośno pomrukuje. Nie ma w niej cienia agresji, na sytuacje stresowe reaguje ucieczką w bezpieczne miejsce. Uwielbia zabawki, w szczególności te z piórkami, jak i kolorowe myszki które może do woli tarmosić, gryźć, tulić i rzucać. Jak na prawdziwą damę przystało wie też gdzie powinna załatwiać kocie sprawunki i nie ma z tym najmniejszego problemu. Nie należy też do malutkich kociąt, a co za tym idzie- etap niekontrolowanego gryzienia i drapania wszystkiego co popadnie ma już za sobą, natomiast przed sobą jeszcze wiele lat kociego życia, którego nie powinna spędzić w schroniskowej klateczce. Nie rozumiemy dlaczego tak idealna koteczka została sama i musi kolejne miesiące spędzać w schronisku, czemu przez to, że ktoś ją skrzywdził i ma traumę musi dalej znosić brak obecności tego jedynego człowieka, dla którego będzie całym światem. Ulcia z każdym dniem staje się coraz smutniejsza, coraz bardziej traci nadzieję na to, że w końcu ktoś ją pokocha. Może to właśnie TY szukasz właśnie tak cudownej koteczki, która odda swoje serduszko w zamian za bezpieczeństwo i miłość, której nigdy nie doznała? Może to właśnie na CIEBIE czeka Ulka?

FajterMiasto: Zielona Góra

Cale życie musiał walczyć o przetrwanie. Z właścicielem, który latami o niego nie dbał dopuszczając do skrajnego zaniedbania. Jego ciało było jedną wielką skorupą kołtunów, pancerzem, który jak na przekór, nie chronił go przed nikim i niczym. Dredy zasłaniały mu nawet oczy. Chociaż wzrok ma doskonały, nie mógł nic zobaczyć. Reagował agresją, bo nie pókł dostrzec, kto się do niego zbliża. Nie dał do siebie podejść, o najdelikatniejszym nawet dotyku nie było nawet mowy. Fajterek zrzucił "maskę" agresywnego psa razem z latami zaniedbań na swoim ciele. Jakby rozstał się z przeszłością, złymi wspomnieniami, z piętnem, które pozostawił po sobie właściciel. Wystarczyła maszynka, nożyczki i czas pracowników, którzy pomogli mu się pozbyć znamion oprawcy. Niewiarygodne jak ten akt troski zmienił psa, a raczej ukazał jego prawdziwe oblicze. Fajterek w końcu zaczął wychodzić na spacery, cieszyć się z obecności człowieka. Wciąż uczy się, że ludzie mogą być wyłącznie dla niego dobrzy, potrafi jednak jeszcze klapnąć zębami jeśli poczuje strach lub niepewność. Całe życie musiał walczyć o przetrwanie. Potrzeba czasu, by wymazać to z jego pamięci. A koszmar zastąpić pięknymi wspomnieniami. Psiak ma bardzo długi włos, który będzie wymagał regularnej pielęgnacji lub częstych wizyt w salonie groomerskim. Piesek trafił do nas 19.11.2021. Został odebrany interwencyjnie.

KrotosMiasto: Zielona Góra

Największy szczeniak w schronisku, który chyba nie do końca zdaje sobie sprawę, że jest taki duży. Z jego oczu można wyczytć "miziaj mnie natychmiast!" Pełen niespożytkowanej energii, kontaktowy, łaknący zabaw, spacerów i każdej innej formy uwagi. Na spacerze szczeka na inne psiaki, ale chyba do konca nie wie po co i na co ;) No brakuje chłopakowi jeszcze ogłady, jest w drodze po dorosłość, ale szczeniactwo jeszcze nie opuściło.

AzorekMiasto: Zielona Góra

Azorek został odebrany interwencyjnie, od ludzi którzy nie potrafili się nim zajmować, pies siedział całymi dniami w brudnym, ciemnym kojcu, jedzenie było wrzucane górą przez szparę. Psiak nie widział świata, co zaczęło wywoływać u niego agresję. Zaniedbany i nie kochany, zapomniany.. Przyjechał do schroniska i... okazało się, że to bardzo towarzyski psiak. Lubi się bawić, biegać, skakać. Jest całkiem pozytywnym zwierzakiem, całkiem innym niż przedstawiali poprzedni właściciele. W stosunku do obcych osób jest powściągliwy w kontaktach, jednak dla swoich wolontariuszy jest bardzo miłym i kochanym psiakiem. Ładnie nauczył chodzić się na smyczy, a na spacerach zachowuje się wzorowo, nie ciągnie, tempo dostosowuje do opiekuna. Zdarza mu się wybierać ludzi, osoby nielubiane przez niego są od razu o tym informowane. Bardzo nie lubi innych psów, nie ma dla niego znaczenia jakie mają nastawienie, on reaguje agresywnie. Nie lubi, gdy zagląda mu się do budy. Nie nadaje się do dzieci. Poszukujemy dla niego odpowiedzialnego opiekuna, który miał już psy i w razie potrzeby będzie gotowy podjąć pracę z Azorkiem.

SintiMiasto: Zielona Góra

Sinti pierwotnie została znaleziona na terenie gminy Nowogród Bobrzański. Została raz adoptowana, jednak właściciele nie podołali w opiece nad sunią. Sinti początkowo jest nieufna, na obce osoby w kojcu reaguje z dużą ostrożnością i niepewnością, nie wszyscy od razu przypadną jej do gustu. Droga do jej serduszka jest bardzo prosta - częste odwiedziny, długie spacery i dużo smaczków. Sunia pomimo rezerwy w stosunku do niektórych osób jest bardzo złakniona kontaktu z człowiekiem. Jest bardzo przekochana i milusińska, z chęcią nadstawia bródkę do głasków. Na widok znajomych ludzi przemienia się w radosnego szczeniaka, a w jej cudnych oczach widać błysk szczęścia. Mimo lęku, nie przejawia agresji, ale trzeba liczyć się z tym, że w stresującej sytuacji, przy nowych osobach może odstraszyć ząbkami lub za wszelką cenę próbować ucieczki. Na spacerach jest bardzo grzeczna, ładnie idzie na smyczy i reaguje na każde przywołanie..Poszukujemy dla Sinti odpowiedzialnego i świadomego właściciela, który podejmie się trudu pracy z sunią i otoczy należytą opieką.

KiliMiasto: Zielona Góra

Kili został znaleziony w Zatoniu, przy ulicy Świętojańskiej. W pierwszym kontakcie Kili jest nieufny i mało wylewny, potrzebuje chwili żeby przełamać pierwsze lody, ale na jego zaufanie trzeba sobie zapracować (najlepiej smaczkami). Po bliższym poznaniu się Kili daje się poznać jako cudowny miziak, który na powitanie wtula się w człowieka i z chęcią rozdaje buziaki (w międzyczasie delikatnie sprawdzając, gdzie człowiek ma schowane smaczki). Osobom zaufanym psiak bez problemu pozwala na założenie kagańca czy też podstawowe zabiegi pielęgnacyjne. Widząc znajomego człowieka przed swoim kojcem często domaga się smaczków, a gdy ich nie dostanie szczeknie oburzony i odejdzie niezadowolony. Zdecydowanie należy do psiaków energicznych, uwielbiających ruch na świeżym powietrzu. W miarę ładnie ubiera się w szelki, jednak muszą one być dobrze dopasowane, ponieważ Kili jest bardzo wygimnastykowany i potrafi się wysmyknąć. Niewybiegany potrafi porządnie ciągnąć na smyczy, jednak dzięki regularnym spacerom psiak zachowuje się coraz grzeczniej. Różnie reaguje na inne psiaki, niektóre go denerwują i musi je porządnie obszczekać, zaś z innymi chce się przywitać i pobawić. Z suczkami w kojcu dogaduje się raczej ładnie. Nie przepada za nachalnością i przekraczaniem granic przez nowe osoby, może wtedy postraszyć ząbkami. Kili nie jest psem agresywnym, to tak na prawdę psiak lękliwy, którego przeraża wiele rzeczy i w sytuacjach niekomfortowych i stresowych obiera taktykę odstraszenia ząbkami. W sytuacji stresowej przy zaufanym człowieku, w którym ma wsparcie zachowuje się bardzo grzecznie, wtula się w nogę i czeka na pokrzepiające pogłaskanie. Kili jest wspaniały, przepięknym i charakternym psiakiem, który nie od razu pokocha nową osobę, ale jak już ktoś skradnie jego serce, to psiak pójdzie za nim w ogień. Poszukujemy dla naszego błękitka odpowiedzialnego i doświadczonego opiekuna, nastawionego na pracę z psiakiem.

AvalonMiasto: Zielona Góra

Avalon został przywieziony z gminy Świebodzin. Był przywiązany na działkach ogrodowych grubym, ciężkim łańcuchem. Pies miał pilnować posesji, na której nikogo nie było. Przyjechał wystraszony, nierozumiejący, gdzie i dlaczego się znalazł. Małymi krokami przekonuje się, że człowiek to nie samo zło. Gdy ktoś podchodzi pod jego boks nieśmiało merda ogonkiem, a gdy ktoś mu się nie spodoba na pewno porządnie go obszczeka, nie życzy sobie kontaktu z obcymi osobami, potrafi zareagować na nie agresją, co z pewnością jest spowodowane lękiem. Jest psiaczkiem bardzo skrzywdzonym, który potrzebuje cierpliwego i konsekwentnego opiekuna. Na inne psiaki reaguje gwałtownie, boi się również ruchu miejskiego, przejeżdżającychc samochodów - tak jakby nigdy tego nie poznał i teraz reagował paniką na widok nieznanego. Avalon w schronisku czuje się źle, całym sobą zapiera się przed powrotem do boksu po spacerze, niechęć do powrotu tam jest tak silna, że wolontariusze kupili mu specjalnie wzmacniane szelki, ponieważ psiak w panice próbował się wyszarpywać, gdy widział, że nadchodzi czas powrotu do schroniska... Wszelkie zabiegi higieniczne i weterynaryjne budzą w nim ogromny strach i jest w stanie bronić się przed nimi z całych sił. Dla osób, którym zaaufał, ten strachulec jest ogromnym przytulakiem, uwielbiającym wspólne spacery i każdego rodzaju aktywność, przychodzącym nieśmiało po przytulanie, jednak wciąż strzegącym swoich granic. Avalon to bardzo delikatny i sprzywdzony zwierzak, jednak jego agresywne reakcje w momencie poczucia zagrożenia, sprawiają, że nadaje się do domu bez dzieci, z opiekunami doświadczonymi, pracującymi wedle wskazówek behawiorysty.

PastekMiasto: Zielona Góra

Pastek przyjechał do schroniska z gminy Szprotawa. Jest bardzo fajnym, chociaż nieśmiałym psiaczkiem. Bardzo łatwo go przestraszyć, widać, że jest niepewny siebie. Potrzebuje chwili, żeby zaufać nowej osobie, jednak bardzo łatwo jest go przekupić smaczkami i spokojnym podejściem, jednak widać po nim, że ma do ludzi mało zaufania. Uwielbia ruch, bieganie i szaleństwa na dworze, na początku spaceru potrafi ciągnąć niczym traktor, chociaż wygląda tak niepozornie. Potrzebuje dużej dawki ruchu i w lesie korzysta z tego w pełni, nie zwracając większej uwagi na opiekuna - w warunkach domowych jak najbardziej jest to do wypracowania. Jest psiakiem bardzo delikatnym, potrafi się spłoszyć i wyślizgnąć z szelek. Potrafi rozbawić się z zaufanym człowiekiem i zamienia się w szczeniaczka. Potrzebuje bardzo dużo ruchu, cierpliwości i spokoju. Nie wykazuje agresji, jest psem łagodnym, który prędzej odskoczy niż użyje ząbków. Pięknie dogaduje się z innymi psiakami, jeżeli nie wykazują w stosunku do niego agresji. Szukamy dla niego troskliwego opiekuna, który go nigdy nie porzuci i będzie się nim dobrze opiekował.

BajkałMiasto: Zielona Góra

Bajkał trafił do nas z miejscowości Jeziory, gmina Świebodzin. W pierwszym kontakcie jest bardzo ostrożny, przez kraty może obszczekiwać lub schować się do budy. Potrzebuje czasu na przyzwyczajenie się do nowej osoby, w pierwszym kontakcie może być niepewny, nie można robić przy nim nic na siłę, to on musi zdecydować czy chce kontaktu. W stosunku do znajomych, zaufanych osób jest nastawiony przyjacielsko, z chęcią nawet daje brzuszek do głaskania. Jest bardzo przekupny, uwielbia wszelkiego rodzaju smaki i tym można zaskarbić sobie jego sympatię. Na widok człowieka z szalkami zaczyna się radosny taniec - skacze na człowieka, wszędzie go pełno, niecierpliwi się przy ubieraniu, bo już chciałby wyskoczyć z kojca i iść na spacerek. Uwielbia długie przechadzki po lesie, podczas których zachowuje się bardzo grzecznie, jest usłuchany, czasem jedynie zdarzy mu się pociągnąć. W lesie bardzo dokładnie eksploruje teren, większość czasu idzie z nosem przy ziemi, sam z siebie nie szuka kontaktu z człowiekiem, jednak zawołany z chęcią przyjdzie. Lubi moczyć się w strumyku, ale tylko łapki, moczenie brzuszka nie jest dla niego. Uwielbia tarzać się w śniegu, jest tym zachwycony. Nie lubi kotów. Z psiakami dogaduje się różnie, z suczkami w większości wita się przyjaźnie, jednak nie każda mu się spodoba i może wtedy niezbyt miło obszczekać drugiego czworonoga. Potrzebuje jasno wyznaczonych zasad od samego początku, w przypadku gdy coś mu się nie spodoba Bajkał da jedno ostrzeżenie i za następną próbą użyje ząbków. Bardzo nie lubi grzebania mu przy misce lub jedzeniu, będzie wtedy tego bronić. Nie nadaje się do dzieci. Poszukujemy dla Bajkała odpowiedzialnego i kochającego domu, w którym właściciel zrozumie potrzeby psa i będzie kontynuować pracę pod okiem specjalisty.

SaperMiasto: Zielona Góra

Saper przyjechał do Schroniska ze Świebodzina, gdzie błąkał się po ul. Wschodniej. Jest bardzo dostojnym i indywidualnym psiakiem, nie narzuca się swoją obecnością, nie domaga się na siłę uwagi. Jeżeli ktoś bardzo naruszy jego prywatność może zasygnalizować warknięciem, informując, że dana czynność mu nie odpowiada. Wyznacza jasne granice przy nowych osobach, musi najpierw nawiązać z nimi więź. Cieszy go widok człowieka, wie że oznacza to spacerek i smaczki. Przy ubieraniu szelek może być nieprzewidywalny i niezadowolony, zaufanym osobom pozwala na takie rzeczy, jednak widać, że nie jest tym zachwycony. Na smyczy trochę szaleje, musi odreagować wyjście z kojca, później idzie o wiele grzeczniej, ciągnąc jedynie w stronę interesującego zapachu. Nie przepada za innymi psami, bardzo denerwuje go szczekanie wokół. Bardzo lubi psie smaczki i zdarza się, że wyczuje coś smacznego w kieszeni wolontariusza i bardzo chce to dostać. Puszczony luzem na wybiegu zajmuje się raczej sobą, nie podbiega do kojców, woli poświęcić czas poza kojcem na wąchanie i sprawdzanie czy inne psiaki zostawiły jakieś ciekawe wiadomości. Nie lubi zostawiania w kojcu, potrafi się przy tym zdenerwować i nie chcieć wypuścić opiekuna z boksu. Potrzebuje łagodnego, ale stanowczego prowadzenia. Pomimo bycia indywidualistą bardzo brakuje mu towarzystwa człowieka. Nie nadaje się do dzieci i innych psów. Musiałby zamieszkać z człowiekiem w domu, mieszkając z daleka od człowieka jego problemy mogłyby się pogłębić. Nie należy do łatwych psiaków, wymaga pracy z behawiorystą. Szukamy dla Sapera domu odpowiedzialnego, który się nim zaopiekuje i nigdy nie porzuci.

WaranMiasto: Zielona Góra

Ten wiecznie uśmiechnięty pies przyjechał do schroniska z Lubska. Psiak koczował w okolicy stacji benzynowej. Waran jest psiakiem bardzo aktywnym, który ma niespożyte zapasy energii. Uwielbia zarówno spacery na smyczy jak i bieganie na wybiegu. Podczas wycieczek poza schroniskiem zachowuje się bardzo spokojnie, uwielbia węszyć i na tym się skupia. Zwraca uwagę na inne napotkane czworonogi, ale bardziej z ciekawości i chęci poznania niż z agresji. Na wybiegu uwielbia zabawy na przeszkodach i aportowanie. Nie interesują go inne psy w boksach przy wybiegu i ich nie zaczepia. Nigdy nie odmówi żadnego smakołyku. Nie ma chyba takiej ilości której by nie zjadł ☺ Przy wyjściu i powrocie do kojca jest bardzo podekscytowany. Przy wychodzeniu cieszy się z wyjścia na spacer, jednak powrotu do kojca zwyczajnie nie lubi. Jest wtedy pobudzony i denerwuje się na psy znajdujące się w boksach, przez co może próbować rozładować napięcie poprzez podgryzanie. Waran uwielbia obecność i kontakt z człowiekiem, nie wykazuje żadnej agresji w stosunku do ludzi. Sam inicjuje zabawy i zachęca do głaskania. Nie dogaduje się z innymi psiakami, aczkolwiek nie wiemy, w jakim stopniu byłoby to do przepracowania poza schroniskiem. Poszukujemy dla niego odpowiedzialnego właściciela, który zobaczy w nim tego fantastycznego psiaka, którego my w nim widzimy i zapewni mu odpowiednie warunki.

KolecMiasto: Zielona Góra

Na górze róże, na dole fiołki… Kolec jak nie aportuje, to robi fikołki! Pokonuje przeszkody życia od sześciu lat, jednak od trzech - bezskutecznie, próbuje uwolnić się z bezdomnego życia. Porzucony, przywiązany smyczą do drzewa. Nie wygrał z uwięzią, właściciel odszedł nie obracając się za siebie. Serce nie drgnęło, a Kolec spojrzeniem się żegnał, nie mrugnął zanim nie stracił go z oczu. Wierność przysięgał na słowo honoru. Dzisiaj książę naszego schroniska. Piękny, dostojny, urzekający, a jednak bez władzy nad swym własnym życiem. Każdy człowiek mijający jego boks, pozostaje królem jego losu. „Bramy” więziennego boksu wciąż pozostają zamknięte z nim w środku. Zamknięte pozostaje także jego serce. Bezużyteczne dla innych, bije dla samego siebie. Najgłośniej w samotne noce. Piękna i gęsta sierść, postura niczym niedźwiedzia. Zdrowy, wspaniały pies, z którym nie gra nuda. Ruchu pragnie za dwóch, sił ma za trzech, goni stracony czas, każdą minutę na „kwadracie” codziennej niewoli. Kolec to partner do wyzwań. Do pokonywania kolejnych granic. Cel jest po to, by do niego sięgnąć, a nie to tylko wytwór dalekich marzeń. 30 km dogtrekking Kolec zaliczył bez najmniejszego problemu. Niekończące się aportowanie? Gonitwy za piłką i frisbee pochłaniałby najlepiej na śniadanie. I mógłby tak bez przerwy, od świtu do nocy. Jakby za minutę w boksie, chciał dwoma minutami biegu nadrobić. Stracony czas załatać wydzielonymi mu chwilami złudnej wolności. Skoki, fikołki, piruety – to codzienna akrobatyka na wybiegu. Nie spać – biegać! Wyczytasz z jego błyszczących oczu. Kolec to rycerz, twardy zawodnik. Walczy ze sobą, żeby się nie poddać. Walczy z rzeczywistością, bo nie chce się na nią zgodzić. Szuka radości, chwil ukojenia, swobody, zabawy, ogona, który merda, bo głowa nie pamięta o kratach przed oczami. Szukamy dla niego domu, gdzie aktywność to codzienność, gdzie przyjaźń z psem jest dłuższa niż smycz, którą przypięto go do drzewa. Bez małych dzieci i bez kotów. Potrafi tolerować psy, ale nie będzie na pewno psem uległym.

KłębuszekMiasto: Zielona Góra

Kłębuszek został znaleziony głęboko w lesie, gdzie był przywiązany do drzewa, a na szyi miał kolczatkę. Bardzo smutno by się historia skończyła, gdyby nie został znaleziony przez spacerującego w okolicy pana. Nie znamy przeszłości psiaka, ale osoba, która tak postąpiła, nie dała Kłębuszkowi żadnej szansy na jakikolwiek ratunek, a skazała go na powolną i jakże okrutną śmierć. Różnie reaguje na nowe osoby, niektóre wita warknięciem, a inne rozmerdanym ogonkiem. Pomimo różnych powitań psiak nie jest agresywny, po prostu nie czuje się pewnie w obecności innych osób. Kłebuszek to prawdziwy wulkan energii, widać, że ma w sobie wiele z teriera. Po wyjściu z kojca gna przed siebie niczym pies pociągowy i jednocześnie głośnym szczekaniem pilnuje, żeby wszyscy dookoła zauważyli, że właśnie wychodzi na spacer. Powiedzieć o Kłebuszku, że potrafi pociągnąć w interesującym kierunku byłoby ogromnym niedoszacowaniem jego możliwości - jeśli Kłębek chce, to potrafi się solidnie zaprzeć. Uwielbia węszyć i często przy tym zapomina o człowieku będącym na drugim końcu smyczy. Im dalej od schroniska, tym psiak coraz bardziej się wycisza i całkiem ładnie spaceruje na smyczy. Jest idealnym kompanem do biegania, nie kręci się i nie zatrzymuje nagle, tylko pięknie biegnie przed siebie trzymając tempo. To bardzo inteligentny pies, szybko uczy się nowych komend, opanował już "siad", "leżeć", "łapa", "zostaw" i "do mnie". Wysiłek psychiczny to, obok długich spacerów, świetny sposób na zmęczenie Kłębuszka. Jest bardzo łady na smakołyki, najbardziej lubi te, które może długo chrupać, widać, że żucie go relaksuje. Początkowo Kłębuszek obszczekiwał wszystkie napotkane psy i wydawało się, że nie toleruje innych zwierzaków, jednak spacery socjalizacyjne z drugim psem pokazały jego prawdziwe oblicze - sprawiają mu dużą przyjemność, jest wtedy spokojniejszy i bardziej zrelaksowany. W bezpośrednim kontakcie jest wręcz nieśmiały, nie narzuca się. Lubi głaskanie i kontakt z człowiekiem, ale nie jest typem wielkiego pieszczocha - to pies stworzony do pracy i działania. Nie nadaje się do domu z małymi dziećmi. Kłebuszek będzie idealnym psem dla ludzi aktywnych i nastawionych na pracę ze zwierzakiem.

KombatMiasto: Zielona Góra

Kombat razem z Mortalem zostali odebrani interwencyjnie z dramatycznych warunków. Psiak miał wrośnięty w szyję łańcuch na grubość 3 cm, rana była zainfekowana, wkoło rany liczne larwy much... a teren gdzie przebywał pies, był zabrudzony psimi odchodami, bez dostępu do wody, czy jedzenia... Kombat przeszedł skomplikowaną operację, odzyskał zdrowie i całe szczęście nie stracił wiary w człowieka... Kombat to bardzo pozytywny chłopak. Wszędzie go pełno, ciężko ustać mu na miejscu, a gdy wychodzi na spacer to odczynia prawdziwy taniec radości. Kombat uwielbia być głaskany, sprawia mu to bardzo dużo radości, uwielbia kontakt z ludźmi. Psiak ma niesamowicie dużo siły i potrafi pociągnąć w interesującym go kierunku. To typowy aktywny owczarek, który jednak w schronisku zaczyna się nam starzeć... pomimo tego, iż Kombat w kierunku do człowieka żywi wyłącznie pozytywne uczucia, nikt się tym psiakiem nie zainteresował, nikt nie pytał o jego adopcję... Kombat raczej nie przepada za innymi psami, lubi odszczeknąć się psiakom na spacerze,, jednak możliwe, że problem ten byłby do przepracowania po adopcji. Szukamy odpowiedzialnych opiekunów, którzy zatroszczą się o niego tak jak na to zasługuje i nigdy nie porzucą.

ForestMiasto: Zielona Góra

Forest jest poważnym, ale całkiem żywotnym psiskiem. Uwielbia aktywne spędzanie czasu, z chęcią aportuje piłki, a podczas spaceru z chęcią niesie w pysku zdobycz w postaci patyka lub ogromnej gałęzi. Bardzo ładnie spaceruje na smyczy, nie ma najmniejszych problemów z utrzymaniem go. Potrafi sam zorganizować sobie czas - najczęściej żuje wtedy maskotkę lub biega z zabawką w zębach. Lubi kontakt z ludźmi, jest do niego przyzwyczajony, ale obcym osobom nie pozwoli na zbytnie spoufalanie się i wyznaczy granice. Jak na owczarka przystało jest psiakiem bardzo mądrym i szybko uczącym się, obecnie zna podstawowe komendy i z chęcią je wykonuje, jeżeli są wydawane przez zaufaną osobę. Również jak na owczarka przystało, Forest sam sobie szuka pracy, choćby nosząc ogromne patyki czy aporty - psiak świetnie by się odnalazł podczas szkolenia i nauki komend. Niestety nie przepada za innymi psami. Nie nadaje się również do małych dzieci, które by nagminnie przekraczały jego granice, może być wtedy w stosunku do nich agresywny, choć ta sama zasada dotyczy dorosłych, obcych dla niego osób. Poszukujemy dla Foresta odpowiedzialnego i kochającego właściciela, który podoła wyzwaniu, jakim jest posiadanie owczarka po przejściach, podejmie się pracy z nim i zapewni w końcu prawdziwy dom.

GryzMiasto: Zielona Góra

Gryz błąkał się po ulicy Szwajcarskiej późnym wieczorem. Był bardzo zdezorientowany i przerażony, ze strachu kłapał ząbkami, próbując nas odstraszyć. Obecnie psiak przyzwyczaił się do nas i wybranym opiekunom pozwala zabrać się na spacerek. Ma potencjał do bycia kochanym i radosnym psiakiem, do tego jednak trzeba wykonać przy psiaku jeszcze sporo pracy. Nie przepada za dotykiem w okolicy szyi, panikuje wtedy, nie do końca wie jak się zachować i może kłapnąć ząbkami. Przy zbytniej ingerencji przy nim nie do końca wie co się dzieje, nie czuje się pewnie, może wtedy powarkiwać i odstraszać kłapaniem; niestety w sytuacjach, w których czuje się zagrożony, potrafi ugryźć, choć incydenty te nigdy nie były poważne. Ładnie spaceruje na smyczy, poza boksem zachowuje się bardzo grzecznie, hasa niczym szczeniaczek, cieszy się z 'wolności'. Unika kontaktu z innymi psami, stara się nie wchodzić z nimi w interakcję. Jest łakomczuszkiem, dzięki temu łatwiej go do siebie przekonać. Gryz jest naprawdę fajnym i pogodnym pieskiem, który potrzebuje pomocy w przełamaniu niektórych lęków i przepracowaniu pewnych zachowań. Poszukujemy dla tego pięknisia odpowiedzialnego i kochającego właściciela, który zaopiekuje się nim należycie i będzie z nim pracował nad zmianą zachowań.

BandytaMiasto: Zielona Góra

Bandyta przyjechał do nas z Kruszyny, gmina Sulechów, gdzie wtargnął na prywatną posesję. Początkowo był bardzo nieufny, nie bardzo pozwalał do siebie podejść, nie wpuszczał pracowników do boksu, na szczęście z czasem nabrał zaufania w stosunku do nas. W pierwszym kontakcie z nową osobą może być wystraszony i w przypadku zbytniej ingerencji w jego intymność może się bronić ząbkami. Przy zaufanej osobie daje się poznać jako fantastyczny, przyjacielski i milusiński psiak. Potrafi pięknie spacerować na smyczy, jednak trzeba go nauczyć dobrych manier, ponieważ nierzadko szarpie za smycz i może próbować ją przegryźć. Jest młody i aktywny, potrzebuje sporej dawki ruchu. Bandyta jest psiakiem pobudliwym, trzeba uważać i w odpowiednim momencie stonować zachowanie psiaka, ponieważ silnie pobudzony, może złapać za rękę w zabawie. Uwielbia wszelaki rodzaj aktywności, przepięknie aportuje patyki i zabawki. Trzeba jednak cały czas pamiętać, że porządnie wystraszony może się gwałtownie bronić. Bandyta potrzebuje łagodnego traktowania, nie zareaguje dobrze na negatywne metody szkolenia i odwróci się to przeciwko właścicielowi. Poszukujemy dla tego pięknego psiaka odpowiedzialnego i kochającego właściciela, który zapewni mu sporą dawkę ruchu, nauczy poprawnych zachowań i zadba o niego.

ReksuMiasto: Zielona Góra

Reksu jest przepięknym i dostojnym psiakiem, jednak ten zjawiskowy owczarek jest jednym z najtrudniejszych zwierząt w schronisku. Posiada zaledwie kilka osób, które mogą się do niego zbliżyć a i to na określonych zasadach: jeśli dotyk i mizianie, to tylko wtedy jak sam o nie poprosi, żadnych "głupich pomysłów" typu ubieranie szelek, kagańca czy badania weterynaryjne, absolutnie żadnych obcych w pobliżu jego boksu - pies szaleńczo wtedy rzuca się w ich kierunku i te groźby nie pozostałyby tylko groźbami, gdyby z ludźmi nie dzieliła Reksa krata... Lata w schronisku mijają, lecz niestety Reksu w dalszym ciągu pozwala zbliżyć się do siebie kilku osobom. Przy "swoich" ludziach w pierwszej fazie radości ze spotkania, potrafi biegać niczym w szczenięcym szale, obskakiwać ukochanego człowieka, wskakiwać na niego z rozpędu - słowem całym sobą pokazywać, jak bardzo się cieszy ze spotkania. Na schroniskowym wybiegu Reksu biega i zaciekle węszy, co jakiś czas przychodząc po porcję czułości od opiekuna. Spacery poza schroniskiem są obarczone ryzykiem, ponieważ Reksio widząc jakiegokolwiek człowieka czy zwierzę, obiera sobie za cel zaatakować go, potrzeba wtedy ogromnej siły, by utrzymać go na smyczy. Pomimo tego niezachęcającego, lecz prawdziwego opisu, należy pamiętać, że taki psiak jak Reksu, również potrafi pokochać i potrzebuje bliskości - z tym, że droga do jego serca jest dość wyboista... w schronisku nowa osoba potrzebuje miesięcy zapoznań, by psiak przestał ją atakować... Jako, iż nadzieja umiera ostatnia, wciąż staramy się wierzyć, że jakieś serce zabije mocniej komuś na widok tego rudzielca i nie straszne mu będą wysiłki, które należy poczynić.

SnopelMiasto: Zielona Góra

Snopek przyjechał do nas z Mozowa w gminie Sulechów, gdzie przybłąkał się na prywatną posesję. Do schroniska przyjechał trochę wychudzony i przestraszony, nie wiedział czego się spodziewać i nawet nie pozwolił sobie ubrać obroży. Snopek troszkę ochłonął i na tyle na ile jest to możliwe przywykł do warunków panujących w Schronisku. Bardzo cieszy go widok człowieka ze smyczą, wie, że oznacza to spacerek. W kojcu szaleje, ciężko ubrać go w szelki, psiaczek skacze, domaga się wyjścia natychmiast i ciężko jest mu się przez kilka minut uspokoić. Po wyjściu z boksu idzie w miarę ładnie, denerwując się na wybrane szczekające przez kraty psiaki. Na początku spaceru jest bardzo pobudzony, sprawdza nowe zapachy, pozostawia swoje ślady, węszy i ciężko zwrócić jego uwagę. Po pewnym czasie uspokaja się i zachowuje znacznie spokojniej, wciąż jednak intensywnie węsząc. Na smyczy idzie w miarę ładnie, pomimo tego, że prawie cały czas na napiętej smyczy to nie ciągnie bardzo przed siebie. Nadaje się dla biegacza amatora, w miarę ładnie trzyma tempo, czasem zatrzymując się przy interesującym zapachu. Jest bardzo skąpy w kontaktach z człowiekiem - to nie jest tak, że nie lubi ludzi, Snopek po prostu nie mam dużej potrzeby głaskania, w przerwie na węszenie chętnie podejdzie na czułości, jednak po chwili widać, że chce już iść dalej. Preferuje głaskanie pod bródką i po bokach pyszczka niż w tylnych partiach ciała, widać, że wywołuje to u niego dyskomfort i niepewność. Nie jest wielkim fanem smaczków, jeżeli już to zje niewielką ilość z daleka od Schroniska, w spokojnym miejscu, gdzie będzie czuł się w miarę zrelaksowany. Pobudza się bardzo na widok innych psiaków, zaczyna szczekać, skakać, piszczeć, jednak nie ma wobec nich przyjaznych zamiarów. Jest psiakiem roztrzęsionym pobytem w Schronisku, gdy tylko spacer zmierza ku końcowi i zbliża się do bramy zaczyna znów szaleć, piszczeć, szczekać, jakby zapomniał, że przed chwilą się trochę odstresował i na nowo zbiera w sobie negatywne emocje. Przy powrocie do kojca potrafi się zaprzeć i nie bardzo chce wejść do środka, może nawet próbować wysmyknąć się z szelek. Nie nadaje się do domu z innymi zwierzętami. Poszukujemy dla Snopka odpowiedzialnego i kochającego właściciela, który zapewni psiakowi spokój, stabilizację, cierpliwość i będzie gotowy do pracy nad jego problemami.

NeroMiasto: Zielona Góra

Nero przyjechał do nas z terenu gminy Szprotawa. Pierwotnie został znaleziony w polu kukurydzy i przygarnięty przez pewną rodzinę. Niestety w domu zaczął być bardzo agresywny, wielokrotnie atakował członków rodziny. Mimo wiecznie uśmiechniętego pyszczka Nero początkowo w schronisku nie dawał się dotknąć, ciężko było przy nim zrobić jakiekolwiek zabiegi czy badania. Nie dawał sobie zapiąć obroży, nie mówiąc już o szelkach. Panicznie bał się jakiejkolwiek ingerencji w jego przestrzeń osobistą. Z tego powodu Nero był wypuszczany tylko na schroniskowy wybieg. Nero był psem bardzo silnie lękowym, który za strategię przetrwania przyjął sobie atak, czyli w momencie, w którym poczuje się zagrożony nie zawaha się użyć ząbków, ponieważ zauważył, że to działa i człowiek przestaje robić to, co sprawia, że czuje się zagrożony. Dzięki pracy i cierpliwości pracowników i wolontariuszy schroniska Nero zmienił się niesamowicie. Zrozumiał, że człowiek i jego dotyk nie jest zły. Dał sobie założyć obrożę i teraz wychodzi także na spacer poza schronisko. Biegając po wybiegu i spacerując poza schroniskiem nie zwraca uwagi na inne psy, ale gdy siedzi w swoim kojcu potrafi je porządnie obszczekać kiedy przechodzą obok jego kojca. Biegacze, rowerzyści są dla niego obojętni. Nero uwielbia obecność człowieka, ale potrzebuje czasu na zaakceptowanie nowej osoby. Nero jest bardzo łakomy na smaczki i nie przepuści żadnej okazji, żeby je dostać. Na spacerze i wybiegu reaguje na swoje imię i przybiega. Lubi biegać za rzucanymi zabawkami, ale nie przynosi ich z powrotem do człowieka. Z niedotyklaskiego psa, Nero stał się pieszczochem, w kojcu czy na wybiegu wręcz domaga się głasków, ale tylko od osób które zna; do nowych podchodzi ostrożnie. Mimo, że Nero zrobił wielki postęp to w dalszym ciągu trzeba być czujnym i należy obserwować jego zachowanie. Poszukujemy dla niego odpowiedzialnego właściciela który podejmie się dalszej pracy z tym przepięknym psem,

CzikaMiasto: Zielona Góra

Czika wraz z jej siostrą Wrotką zostały złapane w miejscowości Drzewica w gminie Bytnica. Obecnie Wrotka jest już po adopcji a Czika bardzo ciężko zniosła to rozstanie. Sunie długi czas błąkały się po wiosce i raczej nie miały przyjaznych kontaktów z ludźmi. Czika jest bardzo nieufna w stosunku do człowieka, obszczekuje go i usiłuje ukryć swój strach pod maską 'groźnego psa, gdy człowiek wejdzie do jej boksu, sunia raczej ucieka w popłochu. Wciąż boi się ludzkiego dotyku, traktując go raczej jako zło konieczne, do którego zdążyła się jakoś przyzwyczaić przy czynnościach typu ubieranie szelek, jednak nasz dotyk nie sprawia jej żadnej przyjemności - Czika zastyga ze strachu. Pomimo tak wielkiego lęku, nigdy nie zareagowała agresją w stosunku do człowieka. Obecnie wychodzi na spacerki na smyczy i sprawiają jej one przyjemność. Dla Cziki bardzo ważny jest kontakt z innymi psami - przy nich nabiera pewności siebie, jest w nie bardzo wpatrzona, z pewnością byłaby przeszczęśliwa w domu z drugim psiakiem, jednak nie jest to absolutnie konieczny warunek do adopcji. Wierzymy, że nawet tak lękowy i wycofany piesek jak Czika, zapadnie komuś w serce i osoba ta zechce jej stworzyć dom.

BaksMiasto: Zielona Góra

Baks przybłąkał się na prywatną posesję w miejscowości Kije, gmina Sulechów. Psiaczek jest bardzo przyjaźnie nastawiony do każdego człowieka, gdy tylko zobaczy kogoś przed swoim boksem zaczyna radośnie tańczyć i domagać się uwagi. Potrafi chodzić na smyczy, jednak trzeba nauczyć go prawidłowego spacerowania - Baks potrafi biec nagle przed siebie i czując opór kończącej się smyczy odbiega do tyłu na całą długość uwięzi, potrafi krążyć wokół człowieka i oplątywać go smyczą. Jest psiakiem bardzo ciekawskim, niesamowicie zainteresowanym otaczającym go światem. Szybko się uczy i na pewno nauka poprawnego spacerowania na smyczy nie potrwa długo. Długi pobyt w schronisku ewidentnie mu nie służy, bywa, że Baksio nie panuje nad swoimi emocjami - tak bardzo cieszy go wizja spaceru, że próbującego ubrać mu szelki człowieka szarpie za ubrania i podgryza, nie są to zachowania agresywne, ale świadczą o tym, jak bardzo źle psiak czuje się w schronisku i próbuje odreagować deficyty potrzeb. Baks kocha ludzi, nie ma w nim agresji w stosunku do nich; z kolei na inne psiaki reaguje dość gwałtownie, obszczekując je. Poszukujemy dla Baksa odpowiedzialnego i kochającego właściciela, który zaopiekuje się nim należycie i nigdy nie porzuci.

MajkMiasto: Zielona Góra

Majk został odebrany interwencyjnie. Żył on w bardzo złych warunkach: zamknięty na stałe w maleńkim boksie, o który oparta była drabina - na tę drabinę wchodziła jego właścicielka rzucając mu jedzenie i miotłą wymiatając kał, tak, by nie musieć wypuszczać psa ani do niego nie wchodzić... Tak pies spędził minimum 2 lata... Nic dziwnego, że Majk nie jest łatwym w obsłudze psiakiem. Jego zaufanie zdobywa się stopniowo, w czym zdecydowanie pomagają przynoszone smakołyki - psiak jest ogromnym łasuchem. Po kilku wizytach ze smaczkami Majk zaczyna już się cieszyć na widok nowej osoby. Nigdy wcześniej nie spacerował na żadnej smyczy a na próby upięcia reagował agresją - minął ponad rok zanim wolontariuszom udało się namówić go do zaakceptowania smyczy i wyjścia na pierwszy spacer. Mamy nadzieję, że powolutku, małymi kroczkami uda nam się wypracować z Majkiem prawidłowe zachowania. Majk nie należy do psów najłatwiejszych jeśli chodzi o charakter, a co za tym idzie, nie jest prosty w obsłudze. Początkowo nieufny w stosunku do obcych osób, daje się z czasem przekonać. Wybiera sobie opiekunów i są to na chwilę obecną dwie osoby, którym pozwala na bardzo wiele. Na spacerach spokojny, nie ciągnie, pewnie idzie przed przewodnikiem. Zdarza mu się bardziej zainteresować innym psem, ale bez większych problemów daje się odwołać. Zaniepokojony woli odejść, jednak w sytuacji, kiedy poczuje się zagrożony może zaatakować. Pomimo początkowych trudności dobrze rokuje na przyszłość. Poszukujemy dla Majka odpowiedzialnego i kochającego właściciela, który podejmie się pracy z nim i zapewni odpowiedni dom.

DrejkMiasto: Zielona Góra

Drejk mieszka w naszym schronisku ponad dwa lata. Został znaleziony na prywatnej posesji w Lubsku, gdzie przybłąkał się nie wiadomo skąd. Nie wiadomo również, czy psiak się komuś zagubił, czy ktoś celowo się go pozbył. Ludzie, którzy znaleźli Drejka chcieli go zatrzymać, niestety przy próbie zapięcia go na smyczy – psiak pogryzł jedną z osób – i tak Drejk trafił do zielonogórskiego schroniska. W schronisku zamieszkał w kojcu, z którego ma łatwy dostęp do wybiegu, aby choć w ten sposób mógł korzystać z aktywności, gdyż przez długie dwa lata psiak nie pozwalał na założenie mu szelek, zapięcie smyczy – przez co nie wychodził na spacery do lasu. Podejrzewamy, że albo był bity, albo był uwiązany na krótkim sznurku, wszak ta jego niechęć do smyczy i do dotyku, zwłaszcza w okolicach szyi – nie wzięła się znikąd. Drejk lubi kontakt z człowiekiem, a tym, których zna – pozwala na delikatny dotyk, głaskanie, zabawę. Wszystko to jednak odbywa się na jego, Drejkowych zasadach. Szczęście w nieszczęściu, że w życiu Drejka pojawili się ludzie, którym bardzo zależało na tym, aby zaczął on wychodzić na spacery. I tak kombinowali co tu zrobić, w jaki sposób założyć mu szelki, aby wreszcie mógł przekroczyć bramę schroniska i korzystać ze spacerów po cudownym lesie wokół. Aż w końcu nadszedł ten wymarzony dzień. Sposobem, przy współpracy zarówno wolontariuszy i pracowników schroniska – udało się psiakowi nałożyć porządne szelki, następnie chwilę trwało przyzwyczajanie go do smyczy. Wreszcie dwoje wolontariuszy Drejka podjęło próbę zapięcia smyczy i udało się ! Drejk pomaszerował na swój pierwszy, długi spacer. To było 9 października 2021 roku - bardzo ważny dzień dla tego psiaka. Od tego czasu psiak wychodzi regularnie na spacery, i choć przed nami jeszcze bardzo dużo pracy, aby przekonać go, że dotyk to nic złego, a smycz oznacza tylko coś fajnego - spacer, radość, tropienie, węszenie – wierzymy, że dla tego psa rozpoczął się nowy, lepszy etap jego życia. Szukamy dla Drejka bardzo doświadczonego opiekuna, który będzie dalej pracował z nim, tak, aby psiak mógł w pełni i z radością korzystać z życia.

MamutMiasto: Zielona Góra

Mamut przyjechał do nas z punktu w Stypułowie. Jest pięknym i charakternym psem. Początkowo z dużą ostrożnością reagował na kontakt z człowiekiem, nie wiedział czym są szelki, nie przepadał za dotykiem. Bardzo szybko nauczył się, że człowiek ze smyczą oznacza spacerek i obecnie sam stara się wkładać łapki w szelki, byle jak najszybciej wybiec z kojca. Mamut jest silny i energiczny, uwielbia biegać luzem na ogrodzonym wybiegu. Jego miłością są wszelkiego rodzaju zabawki, wystarczy, że człowiek ma piłkę, a Mamut podąża za nim krok w krok. Uwielbia aportować i ładnie przynosi zabawkę pod nogi opiekuna, jednak jest przy tym bardzo niecierpliwy i niezbyt chętnie dzieli się swoją zabawką - może wtedy warczeniem pokazać, że nie życzy sobie zabieraniu mu zabawki. Jest bardzo zwinny i szybki, świetnie radzi sobie na torze przeszkód. Na spacerze w lesie z zamiłowaniem wyszukuje patyki do gryzienia - im większe, tym lepsze. Na smyczy chodzi przepięknie, choć zdarza mu się mocno pociągnąć. Jest niesamowicie skupiony na przewodniku, co chwilę nawiązuje kontakt wzrokowy. Na ogół odważnie kroczy przed siebie, ale w stresujących sytuacjach, takich jak np. przejeżdżający samochód czy roboty drogowe, płoszy się i jednocześnie szuka wsparcia w człowieku. Na spacerach super dogaduje się z innymi psami, jest do nich przyjaźnie nastawiony i nienachalny. Ładnie pokazuje psie sygnały, a szczekające na niego psy nie robią na nim żadnego wrażenia. Wykazuje obronę zasobów przy jedzeniu i zabawkach. Mamut lubi być głaskany przez znajome osoby, chętnie też rozdaje buziaki, ale nie jest w tych pieszczotach zbyt wylewny. Cały czas uczy się, że dotyk może być przyjemny, czasem daje sygnał, że w danym momencie nie życzy dobie dotyku. Jet wielkim łasuchem i fanem gryzaków. To bardzo inteligentny pies, który potrzebuje człowieka konsekwentnego i cierpliwego - Mamut co jakiś czas sprawdza na ile może sobie pozwolić i trzeba wtedy jasno wyznaczyć zasady, do których szybko się dostosowuje. Idealnie nadaje się dla ludzi aktywnych, mających czas i chęć pracować z psem. Nie nadaje się do dzieci. Szukamy dla tego łobuziaka najlepszego domu, który zapewni mu odpowiednią dawkę ruchu i nigdy nie porzuci.

SamsonMiasto: Zielona Góra

Samson jest niesamowicie energicznym i szalonym psiakiem. Łagodny w stosunku do ludzi, jednak nowych osób bardzo się boi, potrafi na ich widok schować się do budy w popłochu lub obszczekiwać. Jest psiakiem bardzo silnym, który potrzebuje sporej dawki ruchu, na smyczy niestety ciągnie jak traktor. Nagle złapany, jak większość zwierzaków może ostrzegawczo kłapnąć. Boi się stania nad nim i schylania się, broni się przed zabiegami higienicznymi i weterynaryjnymi jeśli ma je wykonywać osoba, której dobrze nie poznał. Wewnątrz to cudowny i zabawowy psiak, bardzo potrzebujący bliskości człowieka, jednak strach nie pozwala mu takim być w stosunku do nowo poznanych osób, na zaufanie Samsona trzeba sobie zapracować. Psiak różnie dogaduje się z innymi zwierzakami, po zapoznaniu jest dobrze, jednak w kojcu przez swoją eksytację drugim psiakiem i ciągłe próby kontaktu z nim, może wywoływać konflikty, gdy drugi pies ma dość natrętnego towarzysza. Uwielbia aportować piłeczki, jest przeszczęśliwy spędzając aktywnie czas z człowiekiem. Z ogromną chęcią wskakuje do basenu z wodą, strumyka, bądź zwykłej kałuży. W schronisku Samson czuje się bardzo źle, fatalnie reaguje na zamknięcie i deficyt nowych bodźców, widząc opiekuna, którego lubi, szaleńczo stara się zwrócić na siebie uwagę... to ogromny przytulas, jego życie w boksie jest nieustannym czekaniem, aż ktoś przyjdzie i dotrzyma mu towarzystwa. Marzymy o tym, by któregoś dnia w życiu Samsona pojawił się ktoś, kto zapewni mu swoje towarzystwo do końca jego dni.

DingoMiasto: Zielona Góra

Dingo przybłąkał się na prywatną posesję w Borowinie. Nikt się do psiaka nie przyznał, choć ten miał na sobie obrożę. Dingo w pierwszym kontakcie mocno obszczekuje przez kraty obce osoby, może nawet pokazać zęby udając groźnego psa. Wystarczy jednak wejść do kojca, by przekonać się, że Dingo nie ma złych zamiarów. Z tej całej ekscytacji i nadmiaru emocji Dingo skacze na człowieka i lekko szczypie ząbkami, ale nie ma w tym agresji, on po prostu nie wie jak rozładować nadmiar emocji. Bardzo cieszy się na widok znajomego człowieka i ciężko ustać mu w miejscu. Mimo to nie ma większego problemu z ubraniem go w szelki, kaganiec czy w razie potrzeby kubraczek. Dingo mocno stresuje się innymi psami, przechodząc przez wiatę pobudza się i w tej sytuacji może przenieść frustrację na człowieka, dlatego też z kojca wychodzi w kagańcu. Jednak im dalej od schroniska, tym Dingo coraz bardziej się wycisza i odżywa. Na napotkane psy reaguje żywiołowo, nie do końca wie, jak się zachować, więc robi wszystkiego po trochu – ciągnie do przodu, za chwilę wycofuje się, skacze i głośno szczeka. Na szczęście Dingo coraz szybciej uspokaja się po takich stresujących spotkaniach, nie przekierowuje też niepożądanych zachowań na człowieka. Raczej nie miał do tej pory zbyt wiele do czynienia z innymi psami, bo nie wie, czego się po nich spodziewać. Cały czas uczy się, że kontakt z psami może być fajny i robi spore postęp – zdarza mu się bardzo pozytywne reagować nawet na szczekające na niego psy. Lubi długie spacery, czasem podbiegnie z człowiekiem, ale średnio sprawdza się podczas takiego biegania, co chwilę się zatrzymuje i nagle wpada pod nogi. Uwielbia tarzać się w trawie i kąpać w strumyku. Chętnie daje się głaskać, często sam doprasza się pieszczot, ale nie jest natarczywy. Puszczony luzem na ogrodzonym wybiegu z dala od schroniskowego gwaru jest bardzo grzeczny, przybiega na każde zawołanie i pilnuje się człowieka. Jest łasy na smaczki i przy pomocy smakołyków można korygować jego zachowanie. Nie nadaje się do małych dzieci i innych zwierząt. Dingo potrzebuje człowieka cierpliwego, konsekwentnego i świadomego pracy, jaka czeka go przy wychowaniu psa.

LoboMiasto: Zielona Góra

Lobo był przywiązany do ławki w parku Tysiąclecia, prawdopodobnie przez całą noc... Do schroniska został przyjęty 12.11.2018, więc troszkę czasu już tu jest... Psiak, pomimo tego, iż okres młodości ma już za sobą, jest dość energiczny, raczej pozytywnie nastawiony do ludzi i otaczającego go świata. Na początku spaceru przeważnie ciągnie na smyczy, później wycisza się i skupia na węszeniu. Na smyczy chodzi ładnie, choć potrafi pociągnąć w stronę interesującego zapachu lub bodźca. Do psów nastawiony jest również raczej pozytywnie. Czworonogami spotykanymi na spacerach jest albo zainteresowany (ale nie ma w tym agresji) albo je ignoruje. Psy które obszekują go na spacerach przeważnie ignoruje, rzadko zdarza mu się im odszczeknąć lub pociągnąć w ich stronę. Na spacerach nie zwraca uwagi na biegaczy, rowerzystów, przejeżdżające samochody oraz koty (nawet te uciekające). Uwielbia biegać na schroniskowym wybiegu - wtedy jest najszczęśliwszy. Lubi wodę. Boi się wycelowanego w niego aparatu fotograficznego - to jedyna znana nam sytuacja, reaguje agresją (robienie zdjęć telefonem komórkowym lub nagrywanie filmików nie robi na nim żadnego wrażenia). Bardzo pobudza się na widok nowej zabawki - wtedy chce jak najszybciej wziąć ją do pyska, przez co może złapać za rękę człowieka który ją trzyma (nie ma w tym żadnej agresji), dlatego nie powinien trafić do domu z małymi dziećmi. Nie wiemy, jak zachowuje się w stosunku do dzieci. Lobo w schroniskowym kojcu nudzi się okropnie, jak to aktywny psiak w typie owczarka... Najwyższy czas, by już poszedł do swojego najlepszego na świecie domu na zawsze.

AsabaMiasto: Zielona Góra

Do schroniska trafiła w 2019 roku. Została odebrana na wniosek sądu. Zamieniła łańcuch na boks, i chociaż nie czuje już ucisku na swojej szyi, to nadal zmaga się z niewolą, jaką jest bezdomność. Asaba Asaba była mocno zdezorientowana pobytem w schronisku. Szczeka na wszystkich, których nie zna i usiłuje odstraszyć od siebie. Wybiera ludzi, których lubi, a którym nie pozwoli nawet zbliżyć sie do krat kojca. Ożywia się na widok innych psów i mocno je obszczekuje, pokazując im, że nie życzy sobie z nimi kontaktu. Jest silną, niezwykle inteligentną sunią, typowym owczarkiem zorientowanym na pracę, psem zadaniowym, niezwykle podatną na szkolenia, naukę komend... w zamknięciu schroniskowego boksu rozpiera ją energia i dobija nuda... Absolutnie nie toleruje dzieci, potrafi mocniej pociągnąć wtedy na smyczy i trzeba jej bardzo pilnować. Na spacerze jeżeli nie ma innych zwierząt ani obcych ludzi przepięknie idzie przy prawej nodze. Zna podstawowe komendy, takie jak "stój", "siad", "do mnie", "czekaj", "idziemy" i bardzo chętnie je wykonuje. Uwielbia biegać luzem po wybiegu, najlepiej jak są tam piłki, szarpaki i możliwość wybawienia się z jej człowiekiem. Uwielbia głaskanie i nierzadko sama się o nie dopomina. Osobie, której sunia ufa pozwala na wszystko, jest złakniona kontaktu z człowiekiem. Jej gwałtowne zachowania wobec obcych ludzi oraz wobec zwierząt można lepiej zrozumieć, pamiętając o jej historii "psa łańcuchowego", który po prostu nie poznał świata, przez lata cierpiał na deficyt bodźców oraz nie mógł zaspokoić swoich potrzeb - choćby ruchu. Jednocześnie Asaba jest tak szybko uczącym się psem, nastawionym na współpracę ze swoim opiekunem, że w rękach doświadczonego i cierpliwego przewodnika jej problematyczne zachowania mogą być stosunkowo szybkie do przepracowania.

FeroxMiasto: Zielona Góra

Ferox jest psiakiem, który prawdopodobnie błąkał się bez opieki ponad dwa miesiące w okolicy Krosna Odrzańskiego. Nie pozwalał do siebie podejść i każda próba złapania go kończyła się fiaskiem. Dopiero postawienie klatki żywołapki zaowocowało schwytaniem go. Początki nie były łatwe, Ferox rzucał się w kierunku każdego, kto zbliżył się do jego boksu... na szczęście chłopak przekonał się, że ze strony człowieka już nie grozi mu żadna krzywda i powoli uczy się jak funkcjonować między ludźmi. Trzeba sobie zapracować na jego zaufanie, początkowo jest bardzo nieufny i może odstraszać ząbkami. Ferox bardzo czeka na chwile, gdy przychodzą do niego jego ukochani opiekunowie - to momenty, w których ten wielki starszy owczarek przymila się niczym szczenię i nie odrywa wzroku od człowieka. Ferox lubi głaskanie, jednak nie po całym ciele - za błędy można zapłacić warknięciem bądź nawet ugryzieniem w momencie, gdy nie zareagujemy na pierwszy sygnał. Feroxowi nie podoba mu się pobyt w schronisku, jednak nabiera pewności siebie w towarzystwie osoby, której ufa. Pięknie spaceruje na smyczy, bardzo pilnując się opiekuna, początkowo ten pokaźnych gabarytów psiak plątał się między nogami opiekuna, tak bardzo chciał być blisko i tak rozpaczliwie szukał u niego wsparcia wobec otaczającego, potencjalnie wrogiego świata - zachowania te już minęły, aczkolwiek dobitnie pokazał nam, że pod posturą potrafiącego nastraszyć psa, kryje się skrzywdzony i niepewny siebie zwierzak. Ferox uwielbia, gdy poświęca się mu uwagę. Ma w sobie sporo energii, którą stara się rozładować na różne sposoby i zdarzy się mu uszczypnąć, gdy zbytnio się pobudzi. Poszukujemy dla Feroxa najlepszego domu na świecie, w którym właściciel będzie gotowy na dalszą pracę z tym cudownym psiakiem i sprawi, iż Ferox w jesieni swego życia, pozna czym jest spokój, miłość i poczucie bezpieczeństwa przy swoim człowieku.

MedianaMiasto: Zielona Góra

Mediana błąkała się przez kilka miesięcy i nie dawała się złapać. Kiedy w końcu trafiła do schroniska była przerażona całym światem, na widok człowieka uciekała do budy i nie pozwalała do siebie podejść. Z czasem powolutku zaczęła oswajać się z obecnością człowieka, zjadać od niego smaczki i pozwalać na delikatny dotyk. Obecnie Mediana bardzo cieszy się na widok zaufanej osoby i uwielbia spędzać z nią wspólnie czas. Dzięki pracy zaangażowanych wolontariuszy, po roku dała sobie założyć szelk i teraz coraz lepiej radzi sobie na smyczy, po lesie na ogół idzie grzecznie i dużo węszy. Sporo rzeczy ją wciąż stresuje, a przestraszona może próbować ucieczki. Zazwyczaj nerwowo reaguje na napotkanych ludzi i inne psy, ale stopniowo przekonuje się, że nic jej nie grozi. Do psów w bliższym kontakcie jest raczej pozytywnie nastawiona, choć trochę onieśmielona. Bardzo boi się głośnych hałasów, gdy usłyszy blisko huk, może próbować uciec nie zważając na to, że może sobie zrobić krzywdę. Jednak wystarczy, że jest przy niej osoba, której ufa i już hałasy nie są takie straszne. Na ten moment boi się samochodów oraz zamkniętych pomieszczeń, zapiera się z całej siły przed przejściem przez drzwi. Mediana nie jest agresywna, ale przy przekraczaniu jej granic przez osoby, którym nie ufa, może odstraszyć ząbkami. Natomiast jak już uda się zdobyć jej zaufanie, to staje się psem wpatrzonym w swego opiekuna, szuka w nim oparcia i pozwala na wiele, w tym założenie kagańca i zaprowadzenie do weterynarza. Lubi bawić się z człowiekiem i chętnie poddaje się pieszczotom, najchętniej jednak leży po prostu przy człowieku i wycisza się. Mediana szuka domu cierpliwego, spokojnego, który zrozumie jej potrzeby i zapewni poczucie bezpieczeństwa. Trzeba zdawać sobie sprawę, że Mediana jest psem lękowym i mocno wycofanym do obcych ludzi, przed adopcją więc będzie potrzebowała dłuższego zapoznawania.

SmetanaMiasto: Zielona Góra

Smetana przyjechała do Schroniska z Niegosławic. Długo błąkała się po miejscowości, nie dała do siebie podejść, udało się ją złapać w klatkę żywołapkę. Prawdopodobnie była psem dziko żyjącym, nie zna życia u boku człowieka i boi się go, ludzki dotyk jest dla niej czymś niezrozumiałym i przerażającym. Na widok obcych ludzi chowa się do budy lub wciska w najdalszy kąt kojca. Dzięki ogromnej pracy wolontariuszki powoli robi się odważniejsza i coraz częściej z ciekawością obserwuje, co się wokół niej dzieje. Znajomą osobę potrafi przywitać nieśmiałym machaniem ogonka i buziakiem, chętnie też zjada smaczki z ręki. Wciąż jednak wyraźnie sobie nie życzy dotyku, wzdryga się i błyskawicznie ucieka. Nie będzie miała oporu, by w takiej sytuacji odstraszyć ząbkami - nie dlatego, że jest agresywna, jest to po prostu jej sposób na pokazanie człowiekowi, że przekracza jej strefę komfortu. Bardzo boi się wszelkich hałasów i gwałtownych ruchów. Póki co to ona wyznacza zasady przebywania w jej towarzystwie. Lubi nienachalność i spokój, kładzie się wtedy przy człowieku i odpoczywa. Smetana potrzebuje jeszcze dużo czasu, by nauczyć się, że człowiek nie zrobi jej krzywdy. Przed nią także nauka dotyku, a następnie chodzenia na smyczy. Poszukujemy dla Smetany odpowiedzialnego właściciela, gotowego podjąć się wyzwania pracy z sunią i chęci pokazania jej, że człowiek to nie samo zło. Do jakiego domu mógłby trafić taki psiak? Z pewnością do takiego, gdzie człowiek dałby jej wybór, czy chce przebywać w pomieszczeniu czy na zewnątrz oraz zapewnił takie ogrodzenie, przez które z pewnością ten zwinny owczarek się nie przedostanie ani nie podkopie pod nim. Możliwe, że Smetana dobrze by się czuła dołączona do niewielkiego,prawidłowo zsocjalizowanego stadka psiaków lub po prostu przyjaznego drugiego psa - zwierzęta te mogłyby pokazać Smetanie, że człowieka nie należy się bać i nauczyć prawidłowych wzorców zachowań. W tym momencie Smetana jest zapoznawana z drugą sunią, na którą reaguje entuzjastycznie, stąd myśl, iż obecność przyjaźnie nastawionych zwierząt w domu, może zapewnić Smetanie duże wsparcie i dać wytyczne co do tego, jak się zachować w nowej dla niej sytuacji - jednocześnie należy pamiętać, jak ważna jest tu praca na linii człowiek - pies, by Smetana nie pozostała "dzikim psiakiem".

WaralMiasto: Zielona Góra

Waral został prawdopodobnie potracony na trasie S-3, na wysokości miejscowości Zimna Brzeźnica. Psiak był mocno poturbowany i po dzień dzisiejszy ma problem z przednią łapką, przeszedł kilka operacji, miesiącami był rehabilitowany, nic dziwnego, że obolały i nie ufający człowiekowi psiak reagował agresją na wszelkie próby "grzebania przy nim". Początkowo pracownicy musieli być niezwykle ostrożni, by nie narazić się na wybuch gniewu Warala. Do teraz psiak wybiera sobie ludzi, których lubi, a ci, którzy nie są mile widziani zostaną o tym dosadnie poinformowani, choć czasy, gdy Waralek wściekle bronił się przed ludźmi już dawno za nami - zmiana jego zachowania jest ogromna, ewidentnie zdobyliśmy jego zaufanie i sympatię. Wciąż nie jest typowym pieskiem do miziania dla każdego, lubi kontakt z człowiekiem, ale tylko z tym, którego zna i tylko wtedy, kiedy ma akurat ochotę na głaskanie. Jest bardzo przekupny, uwielbia jedzenie, a w szczególności psie smaczki, co wielokrotnie ułatwiało nam pracę z nim oraz obługę psiaka przy rehabilitacji. Na spacerach nie bardzo zwraca uwagę na człowieka, jeżeli poczuje jakiś interesujący zapach to bez zastanowienia pociągnie w jego stronę, co przy jego sile jest problemem dla opiekuna - pomimo niesprawnej przedniej łapki, to sporych gabarytów, aktywny owczarek. Próbuje pogonić przejeżdżające auta, natomiast jeżdżenie w samochodzie uwielbia, jak tylko widzi otwarte drzwi od razu się tam pakuje. Bardzo interesują go inne czworonogi, jednak zdecydowanie nie ma w stosunku do nich pozytywnych zamiarów. Waral jest psiakiem, któremu trzeba poświęcić dużo czasu i pamiętać, że jest to chłopak z charakterem, który nie boi się pokazać ząbków. Zdecydowanie nie nadaje się do dzieci. Osoba chcąca adoptować Waralka, będzie musiała przejść przed adopcją szereg zapoznań z psiakiem pod okiem jego opiekunów ze schroniska.

SzarpakMiasto: Zielona Góra

Szarpak został złapany pod samym schroniskiem. Nikt psiaka nie szukał, nikt o niego nie pytał. Szarpak to bardzo aktywny i żywiołowy pies. Uwielbia spacery, węszenie i bieganie po lesie. Zdarzało mu się otwierać drzwi od kojca i wybrać się na zwiedzanie nowych miejsc. Jest bardzo kontaktowym psiakiem, domagającym się głasków od człowieka, nie ma najmniejszego problemu z dotykiem. Puszczony luzem na wybiegu szaleje, biega wszędzie, zagląda we wszystkie kąty warcząc przy każdej czynności - prawdopodobnie jest to jego sposób na rozładowanie stresu, nadmiaru energii, nie ma w tym żadnych zachowań agresywnych. Jest silny i potrafi pociągnąć człowieka na smyczy w interesującym kierunku. Jednocześnie Szarpak pokazał nam, iż równocześnie jest psiakiem delikatnym, na którego pobyt w hałaśliwym schronisku fatalnie działa - bywało, że psiak zapierał się nie chcąc wracać do kojca a w kojcu bywał roztrzęsiony i przy większych hałasach chował się do budy... Szarpak zdaje się nie lubić innych psiaków, reaguje na nie gwałtownym obszczekiwaniem, jednak udało się nam zapoznać go z kilkoma suczkami, które zdecydowanie przypadły mu do gustu - pokazuje nam to, iż problem z agresją w stosunku do innych psów może być do przepracowania po adopcji, w spokojnym otoczeniu, przy cierpliwych opiekunach pracujących według wskazówek behawiorysty. Poszukujemy dla Szarpaka odpowiedzialnego i kochającego oraz aktywnego opiekuna, który będzie w stanie zapewnić psiakowi niezbędną ilość ruchu, prawidłową socjalizację z innymi zwierzętami oraz poczucie bezpieczeństwa, którego tak bardzo psiakowi w tym momencie brak.

ToffikMiasto: Zielona Góra

Toffik przyjechał do nas z innego schroniska. Przebył długą podróż, która póki co nie kończy się szczęśliwie. Boks zamienił na boks. Samotność na samotność. Ten zdawać by się mogło stateczny, spokojny psiak, potrafi pokazać terierowy charakterek. W schronisku dał się nam poznać jako bezproblemowy, kochany i spokojny psiak, dreptający powoli na spacerach zawzięcie węsząc, domagający się głaskania i bliskości człowieka. Zachowanie to z pewnością zmyliło również osoby, które go adoptowały... Toffik ma za sobą powrót z adopcji, a jak wiadomo - taki powroty gruchoczą i tak już potrzaskane serca schroniskowych psów. Wiemy z pewnością, że psiak nie toleruje dzieci oraz domowych gryzoni - był to powód oddania Toffika z powrotem do schroniska... Psiak w schroniskowym boksie prezentuje sobą dość żałosny obrazek - smutno patrzy na przechodzących ludzi, jakby bez nadziei, że jeszcze ktokolwiek zrwóci na niego uwagę. A lat mu nie ubywa i tego psiego starszego pana czeka kolejna zima w budzie... Toffik potrzebuje domu z dorosłymi, spokojnymi osobami, które nie stracą czujności pod wpływem pozornie spokojnego temperamentu psiaka, lecz będą pamiętały, iż jest to wciąż charakterny terier, który potrzebuje czasu, by zaufać nowym osobom i będzie strzegł swoich granic - to poważny i dostojny starszy pan, nie misio do przytulania, a jeśli nawet, to na swoich zasadach i w momencie, gdy się poczuje przy kimś bezpiecznie. Oby jesień życia Toffik spędził wśród kochających i cierpliwych ludzi a nie w schroniskowym boksie...

PiccoloMiasto: Zielona Góra

Piccolo - pomóżcie mu opuścić schronisko! Silny, piękny... bezdomny. Trafił do schronisk w lutym tego roku. Znaleziony w Zielonej Górze, ciągnął za sobą smycz. Mieliśmy nadzieję, że zaraz zgłosi się po niego jego opiekun. Niestety, Piccolo przestał dla niego istnieć. Szukamy mu odpowiedzialnego domu. Psiak ma silny charakter, nie akceptuje innych psów. Jest żywiołowy, pełen energii, potrafi przeciągnąć na smyczy podczas spacerów. Jak to młody osobnik w typie staffa, psiak potrzebuje masy ruchu - zamknięty w schroniskowym boksie czuje się bardzo źle, energia dosłownie go rozpiera, w chwili wyjścia na spacer jest maksymalnie pobudzony: skacze na swojego opiekuna, przy wyjściu z boksu ciężko go było utrzymać, psiak tak silnie szarpał wtedy smycz, że aby sobie z tym poradzić, opiekunowie mieli zawsze przy sobie szarpak, by zaproponować mu go zamiast smyczy, co poskutkowało tym, iż wychodząc na spacer, w chwili największego pobudzenia, Piccolo swoją energię kieruje na szarpak i można bezkolizyjnie przejść przez schronisko. Pokazuje to, jak ogromne deficyty ruchu ma psiak w schronisku i jak bardzo nie radzi sobie z nadmiarem energii oraz frustracją. Ten piękny pies uwielbia zabawy, długie spacery i towarzystwo ludzi - o tak, swoich opiekunów wprost ubóstwia, nie ma w nim cienia agresji wobec znajomych osób, pozwala im na wszystko, jest kontaktowy i wpatrzony w swojego człowieka a każdą propozycję aktywności przyjmuje z entuzjazmem. To idealny towarzysz osób, które ze swoim psem chcą bardzo aktywnie spędzać czas na zewnątrz a potem poprzytulać się na kanapie. Wypatrujemy domku dla tego wyjątkowego psiaka a on dzień za dniem coraz gorzej sobie radzi z zamknięciem... Czy będzie zamknięty w schroniskowym boksie latami...?

MoviMiasto: Zielona Góra

Movi jest pełnym energii psem, uwielbiającym każdy rodzaj kontaktu z człowiekiem. Chętnie poszaleje na spacerze, jednocześnie pięknie i karnie chodzi na smyczy, jest kontaktowy i nastawiony na współpracę z człowiekiem. Nie m w nim agresji, świetnie się dogaduje z ludźmi, uwielbia przytulanie i dotyk. Odpowiednio zapoznany z innym psem, jest dobrze do niego nastawiony, potrafi szaleć i się bawić ze swoim psim kumplem, jednak reakcja Moviego na obszczekiwanie na spacerze przez obcego zwierzaka potrafi być gwałtowna. Z pewnością jest to rzecz do przepracowania z psiakiem, gdy trafi już do adopcji. Movi jest idealnym psem dla aktywnych osób, które lubią rekreację, wycieczki bądź sport i chcą, by ich pies z radością towarzyszył im w każdej z tych sytuacji - on kocha być z ludźmi. Ten psiak wrócił już z jednej nieudanej adopcji - po miesiącu bycia w domu... Podobno powodem była zbyt mała cierpliwość do dzieci, po czasie dowiedzieliśmy się, że byli właściciele po prostu lubią zmieniać psy jak rękawiczki. W domu, z którego został oddany, psiak zachowywał czystość, nie miał problemów z zostawaniem samemu, przyjaźnie witał gości i nie niszczył sprzętów. Przy mądrych, cierpliwych osobach to naprawdę psi skarb: idealny domownik oraz towarzysz wszelakich aktywności.

AlinkaMiasto: Zielona Góra

W pierwszych tygodniach pobytu w schronisku Alinka była totalnie przerażona otoczeniem a obecność człowieka sprawiała, że reagowała histerią, w popłochu chowała się do budy, nie było mowy o dotyku czy wyjściu na spacer. Obecnie udało się nam zasłużyć na sympatię tej delikantej suni, nabrała do nas zaufania, polubiła nasz dotyk i jest zachwycona, gdy znajomy opiekun wchodzi do niej do boksu. Powolutku wychodzi ze swojej skorupki i daje się nam poznać jako energiczna i szalona, aczkolwiek wciąż delikatna sunia, którą łatwo przestraszyć. W stosunku do nowych osób jest ostrożna i zdystansowana, jakby spodziewając się po nich najgorszego - wystarczy jednak trochę cierpliwości, przekupstwa smaczkami oraz delikatności, by Alinka dopisała do swojej listy osób, którym można zaufać, kolejnego człowieka. Jej entuzjazm w stosunku do ukochanych opiekunów powala na kolana, sunia przytula się mocno do człowieka, wchodzi na kolana, szuka uwagi. Bardzo dobrze dogaduje się również z innymi czworonogami obojga płci - przez jakiś czas dzieliła boks z innymi psiakami, dała się wtedy poznać jako bezkonfliktowa dziewczynka. Osoba chcąca adoptować Alinkę z pewnością będzie musiała poświęcić czas na spotkania z nią i spacery przed adopcją, by sunia nabrała zaufania do nowego opiekuna. Należy również pamiętać, iż pomimo ogromnych postępów, jakie poczyniła sunia, raczej zawsze pozostanie delikatną istotką.

DadekMiasto: Zielona Góra

Dadek został znaleziony przy ul. Grottgera w Zielonej Górze. Jest psiakiem nieufnym, który boi się obcych ludzi i trzyma się na dystans. Bardzo boi się gwałtownych gestów, głośnych dźwięków (na przykład przejeżdżającego auta, przelatującego helikoptera, nie wspominając w ogóle o fajerwerkach), jest zdecydowanie psem lękowym. Dadek bardzo jasno wyznacza granice na co pozwoli człowiekowi, na przykład przy ubieraniu obroży, próbach czesania informował warczeniem, że mu się to nie podoba, obecnie przy zaufanej osobie wybiera ucieczkę i najczęściej po prostu chowa się do budy. Zdecydowanie należy do psiaków aktywnych, lubiących ruch, cały spacer właściwie jest na napiętej smyczy, jednak przy 2-3 spacerach w tygodniu nic dziwnego, że młody psiak w typie teriera ma tyle niespożytkowanej energii. Przy spotkaniu innego psiaka w lesie sprawia wrażenie jakby był wobec niego pozytywnie nastawiony, momentami nawet uległy, niektóre psiaki nawet zaczepia i chce się z nimi bawić. Na uciekającego przed nim kota nie zareagował agresywnie, jedynie był zainteresowany, jednak ta jedna sytuacja nie daje nam pewności, że psiak lubi koty. Bardzo lubi wszelkiego rodzaju psie zabawki, chociaż zdarza się, że wybuchają (same oczywiście) i biedny Daduś ma w kojcu pełno pluszaczkowych wnętrzności. Uwielbia wodę, z przyjemnością wchodzi do strumyka, a później bez problemu pozwala się wytrzeć ręcznikiem zaufanej osobie. Nie przepada za samochodami, nie czuje się komfortowo, kiedy ma do jakiegoś wejść. Boi się wchodzić do pomieszczeń, najgorzej jak jest to gabinet weterynarza – Dadek jest tak przerażony, że kłapie ząbkami odstraszając tych strasznych ludzi i siusia pod siebie.. Pobyt w Schronisku bardzo mu nie służy, jest ciągle zestresowany, pobudzony, przestraszony, przez co na przechodzące osoby reaguje wściekłym szczekaniem – Dadek po prostu się boi i chce odstraszyć źródło swojego lęku. Bez problemu dogaduje się z dzieckiem w wieku szkolnym, jednak musi być ono również świadome sygnałów dawnych przez psa i poszanowania jego przestrzeni osobistej. Jest miziakiem na swoich zasadach, które trzeba szanować i coraz lepiej przekonuje się do mężczyzn, których na początku najbardziej się bał. W związku z tym, że Dadek boi się wchodzić do pomieszczeń prawdopodobnie najlepszym rozwiązaniem dla niego będzie początkowe zamieszkanie w kojcu i stopniowe wprowadzanie do domu, żeby sam zdecydował kiedy czuje się na tyle pewnie, żeby samemu wejść do pomieszczenia. Po adopcji będzie potrzebował sporo zainteresowania, żeby się wyciszył, odstresował, odespał i otworzył, a na pewno jego zachowanie zmieni się na lepsze. Poszukujemy dla Dadka odpowiedzialnego właściciela, takie z prawdziwego zdarzenia, który pomoże psiakowi pokonać lęki i zapewni prawdziwy, kochający dom.

DejmaMiasto: Zielona Góra

Pomimo urazu prawej łapy, który powoduje, że psiak tej łapy nie obciąża i kuleje, Dejma jest pełnym energii owczarkiem w pełnym rozumieniu tego słowa. Aktywna, ciekawa świata, zdecydowanie jest to pracujący pies, który poza aktywnością fizyczną potrzebuje jeszcze wyzwań intelektualnych. Jak więc można się domyślić, Dejma w schronisku, zamknięta przez większość czasu w bosie, bardzo się nudzi i frustruje. Pomimo niesprawnej przedniej łapki, sunia na spacerach jest bardzo aktywna, potrafi solidnie pociągnąć na smyczy a w boksie skacze po budzie, jakby nic sobie nie robiąc z własnych ograniczeń. To idealny pies do szkolenia, nauki komend oraz sztuczek, zabaw węchowych - każdy rodzaj zaproponowanej przez człowieka aktywności, sunia wykonuje z entuzjazmem, jest w człowieka totalnie wpatrzona i tylko czeka na wyzwania i wspólne przygody. Nie przejawia absolutnie żadnej agresji w stosunku do człowieka, całą sobą pokazuje, jak bardzo jest on jest potrzebny i jak bardzo jej brakuje naszego towarzystwa. Gdy dostanie rano swój posiłek, zazwyczaj zjada go dopiero wtedy, gdy przyjdzie do niej pracownik lub wolontariusz, czasami czekając pół dnia... w samotności psiak ma tak bardzo obniżony nastrój, iż nawet pokarm go nie interesuje... możemy się tylko próbować domyślać, jak wielki jest Dejmy smutek i samotność w schroniskowym boksie. Niestety ta piękna owczareczka nie toleruje innych zwierząt, na widok drugiego psa na spacerze reaguje bardzo gwałtownie. Poza tym jednym "mankamentem" Dejma to cudowny psi towarzysz, czekający tylko, aż zjawi się ktoś, kto ją pokocha i sprawi, że już nigdy samotność nie będzie jej odbierała apetytu i radości z życia...

CykorMiasto: Zielona Góra

Cykor przyjechał do nas na początku stycznia z innego schroniska. Psiak był nieufny, bał się wszystkich. Nie było mowy o ubraniu go w szelki i wzięciu na spacer. Jednak zakochała się w nim jedna z wolontariuszek i po kilku tygodniach przesiadywania z psiakiem w kojcu, zachęcona przez innego wolontariusza – zdobyła się na odwagę, ubrała psiakowi szelki i poszli na pierwszy spacer. To było 14 lutego, w Walentynki. Tak zaczęła się przygoda Cykora, który na długich spacerach poznaje świat od tej nowej, lepszej strony. Początkowo na spacerach Cykor był jeszcze nieco strachliwy, bał się samochodów, biegających ludzi czy innych psiaków. Ale to się zmienia, Cykor się otworzył, jest bardzo ciekawski, a innych psiaków przestał się bać – zdarza mu się je zaczepiać i obszczekiwać, choć nie ma w tym agresji, raczej ciekawość, chęć przywitania się czy zabawy. Na szczęście jest dość posłuszny, a odpowiednio poprowadzony przez opiekuna będzie psiakiem idealnym. Na schroniskowym wybiegu bowiem Cykorek zachowuje się wzorowo, nie zaczepia innych psiaków i z radością bawi się z opiekunem. Wiosną Cykorek brał udział w szkoleniu z NOSEWORK i po trudnych początkach okazał się być wzorowym uczniem. I, choć wciąż jest psiakiem delikatnym, to równocześnie jest bardzo bystry i chłonny wiedzy. Szukamy dla Cykorka opiekuna aktywnego i doświadczonego, który zapewni psiakowi sporą dawkę ruchu i będzie kontynuował pracę z nim, tak, aby Cykor mógł w pełni i z radością korzystać z życia.

DraxMiasto: Zielona Góra

Drax przybłąkał się na prywatną posesję w Bobrowicach. Jest dużym i silnym psiakiem, który potrzebuje sporej dawki ruchu. Ubranie go w szelki to nie lada wyzwanie - Drax tak cieszy się z wyjścia, że biega po całym kojcu, jest mu się ciężko uspokoić. Na spacerze nie sprawia większych problemów, dopóki nie widzi psa w zasięgu wzroku spaceruje bardzo ładnie, jest zainteresowany eksplorowaniem środowiska. Zawołany w trakcie spaceru podchodzi do człowieka, wtula się i z chęcią przyjmuje głaski. Uwielbia biegać luzem na wybiegu, może się wtedy porządnie wyszaleć. Bez większego problemu pokonuje tor przeszkód na wybiegu. Nie ma problemu z ludźmi, napotkane osoby chętnie wita. Bardzo ładnie sygnalizuje co mu się nie podoba. Drax jak na owczarka przystało chętnie i szybko się uczy, kilka powtórzeń i psiak zaczyna łapać czego od niego wymagamy, a regularne powtórzenia utrwalają nowe komendy. Uwielbia zabawki, najlepiej te piszczące, chętnie się nimi szarpie, jednak nie lubi ich oddawać - trzeba mieć coś równie atrakcyjnego na wymianę. Potrafi bronić zabawki trzymanej w pysku, zawarczy wtedy informując, że danego zachowania sobie nie życzy. Nie lubi innych psów, bardzo pobudza się na ich widok i nie ma wobec nich przyjaznych zamiarów. Poszukujemy dla Draxa odpowiedzialnego właściciela, który zaopiekuje się tym pięknym psem i będzie potrafił należycie o niego zadbać.

PtysiekMiasto: Zielona Góra

Ptysiek trafił do nas razem z Antosiem po tym jak jego opiekunka nie mogła się już nimi dłużej zajmować. Psiak jest bardzo przyjacielski i ogromnie się ekscytuje wyjściem na spacer. Z radości skacze i trochę podgryza, ale to tylko oznaki jego ekscytacji. Na spacerze ładnie chodzi na smyczy, chyba, że jakiś zapach będzie bardzo interesujący dla Ptyśka, wtedy potrafi pociągnąć na smyczy, żeby dowiedzieć się cóż takiego tam się wydarzyło, że tak pachnie! Na spacerze psy raczej ignoruje, ale w kojcu zawsze obszczeka psy, które koło niego przechodzą. Po powrocie do kojca nastawia się do miziania i uwielbia się wtedy przytulać. Wystarczy właściwie przejść obok jego kojca, a Ptysiek będzie zachęcał całym sobą, żeby podejść i go pogłaskać. Pracownicy schroniska twierdzą, że Ptysio ma swoją własną grawitację, bo żaden inny pies nie jest tak obklejony słomą z budy jak on. Może przyciągnie i Ciebie?

VenomMiasto: Zielona Góra

Venom to starszy psiak w typie owczarka niemieckiego. Piękny i dość spokojny jak na przedstawiciela tej rasy. Przyjaźnie nastawiony do człowieka. Bardzo lubi i dopomina się o bliższy kontakt. Obecność człowieka jest dla niego bardzo ważna, przez co ogromnie cierpi w schronisku. Uwielbia spacery po lesie jak i wolność na wybiegu. Spokojnie idzie na smyczy, jednak na psy pojawiające się w okolicy reaguję obawą. Zazwyczaj objawia się to cofaniem, szczekaniem i plątaniem między nogami prowadzącego. Nie wykazuje agresji. Bez problemów pozwala się ubrać w szelki, nawet nowym osobom. Z racji wieku i rasowych predyspozycji pojawiły się już poważne symptomy niedomagających stawów biodrowych, co niestety często objawia się u psów tej rasy jak i u dużych ras. Venom to starszy psiak, bardzo ułożony, spokojny, stabilny. Idealny dla każdego, kto lubi spokój, wolne spacery i bliskość.

KiraMiasto: Zielona Góra

W dniu 09.03.2021 trafiła do nas sunia z Sulechowa. Kira jest młodą i bardzo energiczną sunią, która potrzebuje dużo ruchu. Jest w niej sporo lęku i niepewności wobec wszystkiego, co nowe. Obawia się obcych osób, wyraźnie prosi o więcej dystansu, na spacerze niepokoi się na widok rowerów, biegaczy czy innych ludzi. Na szczęście dość szybko przekonuje się, że dany człowiek nie zrobi jej krzywdy i bardzo cieszy się na kontakt ze znajomymi osobami. Kira jest mocno zestresowana pobytem w schronisku, w kojcu jest nadmiernie pobudzona i nie potrafi się wyciszyć. Na smyczy chodzi całkiem ładnie, ale gdy coś ją zainteresuje to potrafi porządnie pociągnąć. Mimo drobnej sylwetki jest naprawdę silną sunią. W lesie nieco się wycisza, dużo węszy, choć wciąż co jakiś czas niepewnie rozgląda się na boki. Kiedy emocji jest za dużo, Kira swój stres próbuje rozładować szalonym biegiem, widać jednak wtedy, że traci nad sobą kontrolę i nie wie, co zrobić – z całym impetem skacze na opiekuna, podgryza mu ręce i ciężko jej się uspokoić. Nie ma w niej agresji, tylko ma problem z radzeniem sobie z emocjami w wielu sytuacjach. Kira nie przepada za zabiegami pielęgnacyjnymi i weterynaryjnymi – kręci się, próbuje wycofać, ale przy sporych pokładach cierpliwości udaje się namówić dziewczynę do współpracy. Kira pobudza się na widok innych psów, ciągnie do nich już z dużej odległości. Przed przyszłym opiekunem zatem sporo pracy nad właściwą socjalizacją Kiry z innymi psiakami. Stosunek do psów: duże pobudzenie, niepewność Stosunek do kotów: na spacerze ciągnie do nich, próbuje je gonić. W bliskim kontakcie niesprawdzony. Stosunek do ludzi: ostrożność i obawa przed obcymi, po czasie przyjaźnie nastawiona Stosunek do dzieci: niesprawdzony, ale z uwagi na małą delikatność Kiry w kontakcie z człowiekiem i dużo podgryzania i skakania, nie nadaje się do małych dzieci. Charakter: energiczna, lekko wycofana, nadpobudliwa, chętna do współpracy z człowiekiem Dla kogo: dla osoby lubiącej spędzać dużo czasu na świeżym powietrzu, gotowej do pracy z psem nad prawidłową socjalizacją z innymi psami, świadomej, że Kira potrzebuje nie tylko się wybiegać, ale przede wszystkim zrelaksować, wyciszyć i poczuć bezpiecznie. Dom raczej bez małych dzieci i innych zwierząt.

DianaMiasto: Zielona Góra

Czasem historia psa jest zapisana w jego przerażonych oczach, drżącym, skulonym ciele i przeraźliwych dźwiękach, które wydaje na widok człowieka. Taką ją poznaliśmy, kiedy trafiła do schroniska, po śmierci właściciela. Rozdygotana garstka nieszczęścia, której mrożący krew w żyłach skowyt niósł się po całym schronisku, ilekroć ktoś zbliżał się do krat jej kojca. Nigdy czegoś takiego wcześniej nie słyszeliśmy i nic tak nie rozrywało naszych uszu i serc jednocześnie. Nie wiemy, co ją spotkało wcześniej, ale jej przeszłość, chociaż owiana tajemnicą, to odkrywa karty bólu i krzywdy jakie doznała. Dzisiaj odważniejsza, jednak wciąż krucha i delikatna. Nauczyła się jednak ufać człowiekowi. Strach zastąpiła radość na widok człowieka. Dotyk dłoni, w końcu przynosi przyjemność i ukojenie. Diany serce można odkryć okazując jest spokój, cierpliwość i zrozumienie. Praca z nią jest niczym spacer po kruchej tafli lodu. Potrzebuje czasu, wrażliwości ze strony człowieka. Taki, który zajrzy jej głęboko w oczy i dostrzeże cierpienie z przeszłości, które spróbuje wymazać cierpliwością. Suczka ma cztery lata, jest malutka. Uwielbia spaceru i czułości ze strony ludzi, którym zaufa.

MiniuMiasto: Zielona Góra

Miniu trafił do nas 26/03/2021r., z Gminy Otyń. Został odebrany interwencyjnie. Ostatnie pół roku życia spędził przykuty krótkim łańcuchem do ściany piwnicy. Trafił do nas zakołtuniony, brudny, wystraszony i agresywny. Nie pozwalał do siebie podejść. O dotyku mogliśmy tylko pomarzyć. O dziwo Miniu zaczął odpoczywać w schronisku, nie reagował na sąsiednie szczeki, nie zrywał się na widok przechodzących ludzi. Łapał promienie słońca w boksie, wystawiał pyszczek zza krat przyglądając się psom na wybiegu. Udało nam się wyjść na pierwszy spacer i od tamtej pory Miniu bezdyskusyjnie czeka w kojcu na kolejne wyjście. Pobyt w Schronisku znosi w miarę dobrze jednak widać, że potrzebuje więcej ruchu i pracy z człowiekiem. Pozwala bez problemu zapiąć się na smycz. W lesie trzyma dystans, ale idzie pewnie i widać, że sprawia mu to przyjemność. Jest bardzo spokojny podczas leśnych przechadzek. Bardzo szybko zaakceptował nowe osoby. Cały czas boi się gwałtownych ruchów. Uwielbia smaczki i w ten sposób najłatwiej do niego dotrzeć. Nie zabiega zbytnio o kontakt z człowiekiem, ale jeśli kogoś zna, pozwala na dotykanie. Lubi wodę i przestrzeń. Czeka na spokojnego opiekuna, który postara się zrozumieć jego potrzebę przestrzeni. Tylko czas leczy rany i to jest tutaj bardzo istotne.

HektorMiasto: Zielona Góra

Hektor został odebrany interwencyjnie z bardzo złych warunków, gdzie jedynymi jego „ towarzyszami” były dzikie szczury. Początkowo Hektorek był tak przerażony pobytem w schronisku, iż nie chciał wychodzić z budy. Na szczęście nie było w nim grama agresji, więc pracownicy i wolontariusze często zaglądali do niego, aby przekonać chłopaka, że ludzie są fajni i nie trzeba się ich bać. Na szczęście psiak powoli zaczął się otwierać, i widać było, że „odwiedziny” w jego kojcu cieszą go oraz że już tak panicznie się nie boi. Wprawdzie na pierwszych spacerach był wystraszony otaczającym go światem, ale ze spaceru na spacer było coraz lepiej i w tej chwili Hektorek jest jednym z najbardziej przytulaśnych psiaków w naszym schronisku. Choć potrzebuje chwili, aby przekonać się do nowo poznanej osoby, to tych , których zna - obdarowuje ogromem miłości. Kiedy przestaje się go głaskać, natychmiast domaga się łapką i nosem kolejnej porcji czułości. Być może nigdy jej wcześniej nie zaznał i dopiero teraz, w schronisku odkrył, jak przyjemnie jest przytulać się do człowieka. Hektor jest kolejnym psiakiem , który w schronisku ma lepiej, niż u swoich poprzednich „ opiekunów”. Szukamy dla Hektorka domu, w którym psiak otrzyma dużo miłości, której on tak bardzo potrzebuje.

RikoMiasto: Zielona Góra

Dla Riko, domowego pieska, trafienie do schroniskowego boksu z budą i rozstanie z jego wieloletnim opiekunem było ogromnym szokiem, w pierwszych tygodniach nie na każdą osobę reagował szczekaniem i warczeniem, nie chciał wpuszczać obcych dla siebie ludzi do boksu a stres związany z nową dla niego sytuacją odreagowywał... wylizując sobie przednią łapkę, przez co zrobił sobie ogromną ranę i obecnie jest w trakcie leczenia... Jak wielki musi być ból psa, który sam się okalecza w ten sposób reagując na traumę... Obecnie Riko postanowił dopuścić sobie kilka osób, którym zaczyna ufać. Osobom tym pozwala się dotykać i nawet zachęca je do zabawy piłeczką a na widmo wspólnego spaceru reaguje szalonym entuzjazmem. Ten skrzywdzony psiak potrzebuje bardzo odpowiedzialnego domu z opiekunami, którzy zawalczą o jego zaufanie - wtedy z pewnością stanie się cudownym kompanem spacerów oraz przytulanka na kanapie.

KaktusMiasto: Zielona Góra

Kaktus trafił do nas z uszkodzonym oczkiem, na szczęście wszystko pięknie się zagoiło i psiaczek jest już zdrowy. I jest śliczny, taka mniejsza wersja owczarka. Kaktus od początku miał problem z dotykiem, trzeba było być przy nim delikatnym i nienachalnym. Pozwalał na głaski , ale wszystko odbywało się na jego Kaktusowych zasadach. Ale psiak się zmienia, pozwala na coraz więcej, już nie próbuje podgryzać przy ubieraniu szelek i zapinaniu smyczy, a jeszcze kilka miesięcy temu czynności te były nie lada wyzwaniem. Kaktus wciąż mocno nakręca się na inne psiaki, zarówno jak siedzi w kojcu , jak i przy przejściu przez wiatę, dopiero za bramą schroniska relaksuje się i z radością korzysta z uroków spaceru. Na spacerach nie zwraca uwagi na większość psów, a do tych, które go zainteresują okazuje wyłącznie pozytywne emocje. Uwielbia taplanie się w naszym przyschroniskowym strumyku, zachowuje się wtedy jak szczeniak. Pomimo dużej zmiany w zachowaniu psiaka , wciąż rekomendujemy dla Kaktusa dom bez dzieci i innych zwierząt, odpowiedzialnego i doświadczonego opiekuna , który zapewni psiakowi spokój , da czas na adaptację w nowym otoczeniu, i będzie kontynuował pracę z nim, tak, aby Kaktus mógł w pełni cieszyć się życiem.

FionkaMiasto: Zielona Góra

Fionka trafiła do nas niedawno, w życiu spotkało ją wiele złego i niestety doskonale to widać w nastawieniu psiaka do zewnętrznego świata i człowieka. Fionka panicznie się boi ludzi, nie pozwala się dotknąć, jeszcze nie próbuje szukać kontaktu, na widok pracowników i wolontariuszy najchętniej zaszyłaby się w budzie i nigdy z niej nie wyszła. Natomiast pozytywnie reaguje na inne psy, z którymi dzieli kojec. Razem z Fionką przyjechały do nas Liber, Bili oraz Mirek, które są równie przerażone i panicznie boją się człowieka. Sunia nie spaceruje na smyczy i nie da się dotknąć. Fionka w tym momencie może pójść do adopcji tylko do bardzo doświadczonego opiekuna, który wie jak pracować z psem lękowym lub będzie się stosował do wskazówek behawiorysty.

PabloMiasto: Zielona Góra

Psiak trafił do nas 22. kwietnia z os. Pomorskiego. Pablo to silny i energiczny pies. Długie spacery po lesie, bieganie po wybiegu i zabawy w wodzie to jego żywioł. Zamknięcie w kojcu bardzo mu nie służy, budzi w nim frustrację i niezdrowe pobudzenie. Jednak jak już wyjdzie poza schronisko, to daje się poznać jako fantastyczny i łagodny pies. Pablo na smyczy chodzi dość grzecznie, choć zdarza mu się czasem zaprzeć w miejscu – dzieje się tak zazwyczaj, gdy się czegoś przestraszy. Lubi dużo węszyć i głównie na tym skupia się podczas spaceru. Bardzo chętnie bawi się zabawkami, najlepiej takimi, które może dłużej pożuć i pogryźć. Pablo jest pozytywnie nastawiony do człowieka, choć nowe osoby początkowo go stresują i musi je sobie poobserwować. Jak już poczuje się przy kimś bezpiecznie, to pokazuje swoją beztroską, szczeniakowatą stronę – pcha się na kolana nie zważając na swój rozmiar, delikatnie podgryza przy zabawie i daje brzuszek do miziania. Bardzo lubi leżeć blisko człowieka, uspokaja go to i wycisza. Pięknie też podąża za opiekunem, jest chętny do współpracy i widać, że sprawia mu to przyjemność. Na psy reaguje różnie – niektóre go ciekawią i jest do nich pozytywnie nastawiony, innych się obawia i próbuje odstraszyć od siebie. W domowych warunkach i przy właściwej socjalizacji z innymi psami Pablo nie powinien mieć problemów z dogadaniem się z większością psów. Póki co nie przepada za kotami, wyrywa się do nich i chce je gonić. Pablo – mimo całej swojej radości i młodzieńczej energii – jest wrażliwym psem, boi się burzy i bardzo głośnych dźwięków. Szuka wtedy schronienia lub oparcia w zaufanej osobie. Dla Pablo szukamy człowieka, który dostrzeże w nim nie tylko przepiękny wygląd, ale także wyjątkowy charakter i pokocha go równie mocno jak my (albo i nawet bardziej jeśli się da). Idealny opiekun dla Pablo powinien być aktywny i wyrozumiały, szanować jego granice oraz być w stanie zapewnić mu mnóstwo miłości, dużo ruchu i spokoju.

MassimoMiasto: Zielona Góra

Massimo został znaleziony 30. kwietnia z odgryzioną smyczą biegając w okolicach ulicy Dworcowej, Ułańskiej, Chopina. Massimo to to pies, któremu trzeba dać się poznać, ale po kilku spacerach pozwala już na dotyk czy czesanie. Na spacerze ładnie chodzi na smyczy, nie ciągnie, wącha co się dookoła dzieje, a na zawołanie przychodzi. Na początku stwarzał problemy przy wychodzeniu z kojca, ponieważ nakręcał się na inne psy, natomiat teraz już powoli się zmienia na lepsze, bo wystarczy otworzyć bramkę i poczekać aż się uspokoi i można w miarę spokojnie z nim wyjść poza wiatę. Ogólnie bardzo fajny kompan na spacery, bo nie zwaraca jakiejś szczególnej uwagi na innych czy to ludzie czy psy, czy nawet rowerzyści.

SkinkaMiasto: Zielona Góra

Przepięknej urody sunia z jednym brązowym, a drugim niebieskim okiem trafiła do nas w dniu 04.05.2021 z gminy Niegosławice. Niestety życia raczej nie miała usłanego różami, gdyż została znaleziona z kawałkiem łańcucha na szyji. Skinka jest bardzo przyjacielską sunią; łapką zachęca przez kraty ludzi do pogłaskania jej i zabrania z kojca. Na spacerze póki co jest bardzo zainteresowana wszystkim dookoła i z początku nie zwraca uwagi na inne psy, ale przy powrocie do kojca potrafi naszczekać na mijane psy.

MarsMiasto: Zielona Góra

Psiak trafił do nas 26.02.2021r., z Kożuchowa. Jego imię wpasowało się idealnie, bo Mars jest jakby trochę z innej galaktyki, z wybujałą głową, wiecznie zawieszoną w chmurach, oczami skierowanymi prosto do gwiazd. Taki Marek Aureliusz wśród psów, co w myślach układa wizje swojego świata. I chociaż nie jest zbyt wylewny w okazywaniu uczuć, nadrabia spokojem i stabilnością. Kto wie, może nigdy po prostu nikt go nie nauczył czerpania radości z ludzkiego dotyku. Trafił do nas bez zapisanej historii. Nie jest głośny, nie szczeka, woli pomilczeć, posłuchać, tylko chyba słowa przelatują mu przez jego kudłate ucha. Lubi dreptać nie wiadomo dokąd, na pytanie "Quo Vadis Mars" nigdy nie udziela nam odpowiedzi. ;) Spacery i świeże powietrze sprawiają mu jednak dużo radości. W pomieszczeniu grzecznie wypoczywa na swoim posłanku, trochę podrepta, trochę postoi i taki mija mu kolejny dzień. Będzie idealnym kompanem dla starszych osób lub kanapowców, którzy zamiast dalekich wojaży, wolą udać się na spokojny spacer. Mars jest wyjątkowo nieproporcjonalny. Dłużeł, niżeł, grubeł.... po prostu wyjątkowy pies, co chyba nigdy nie zaznał szczęścia, więc ciągle przebywa w krainie marzeń.

KajlaMiasto: Zielona Góra

Sunia przyjechała do nas 15. kwietnia. Została zabezpieczona przez policję. Kajla jest jeszcze wystarszona nowym miejscem, ale z dnia na dzień staje się bardziej otwarta. W kojcu jest niepewna siebie przerażona i zagubiona. Po wyjściu staje się jednak innym psem. Otwiera się na człowieka; jest wesoła i chętnie spaceruje, bawi się czy pokazuje brzuszek do głaskania. Puszczona na długiej lince nie ciągnie, pilnuje się człowieka i chętnie wraca na zawołanie. Na wybiegu jest grzeczna nie zaczepia innych psów i chętnie biega za piłkami.

CukierekMiasto: Zielona Góra

Cukierek: • Pies średniej wielkości, około 3 lata. • Do nowo spotkanych ludzi odnosi się z dużą dozą dystansu. Woli nie podchodzić blisko lub wręcz omija człowieka łukiem. Szanujemy jego potrzebę przestrzeni. Kiedy pozna jednak już kogoś bliżej, okazuje się bardzo otwartym na człowieka psem. Najchętniej przesiaduje wtedy blisko niego, a nawet kładzie się na plecach i doprasza głasków. • Bez problemu ubiera się w szelki i chętnie idzie na spacer. Jednak z racji aktualnego stanu zdrowia (przyjmuje leki przeciwzapalne na stawy) nie jest długodystansowcem. Na smyczy podąża spokojnie, czasami przyspieszy lub zawróci w interesującym go kierunku. • Stosunek do innych psów: w schronisku mocno obszczekuje, natomiast na spacerach w miarę spokojnie reaguje na mijane psy za płotem.

PączuśMiasto: Zielona Góra

Paczuś trafił do nas ze Starego Kisielina. Chłopaczek samotnie przemierzał szlaki miasta nie zbaczając na otoczenie samochodów. Dziarsko podchodził do każdej napotkanej osoby z rozmerdanym ogonkiem. Pączuś to niesamowity przytulak, który jednak przez brak odpowiedniej diety i/lub ruchu został doprowadzony do ogromnej nadwagi. Mimo wszystko jest bardzo pozytywnym i energicznym psiakiem, z którym przy odrobienie pracy będzie można zgubić zbędne kilogramy za co na pewno odwdzięczy się nie tylko pies, ale i jego stawy. Lubi zabawy szarpakiem i drapanie po brzuszku :)

JęzyczekMiasto: Zielona Góra

Piesek trafił do nas 12.07.2021. Został odebrany interwencyjnie z Niegosławic. Języczek jest ogromnie przyjacielskim psiakiem. To taki duży pluszak, który nie odstępowałby swojego człowieka na krok. Jak widać po zdjęciach, swoje imię dostał poprzez uroczy jęzor, który zawsze jest na pierwszym planie, gdyż Języczek jest bardzo uśmiechniętym psiakiem. Jest on silnym psem, ale regularnie wyprowadzany, nie ciągnie na smyczy i chętnie współpracuje z człowiekiem. Na pewno po wizycie u fryzjera, więcej osób zwróci uwagę na tego pięknego psa!

TajfunMiasto: Zielona Góra

Tajfun został znaleziony w Kożuchowie, znaleziony w kagańcu, na uwięzi. Mimo licznych poszukiwań i udostępnień, właściciel nie zgłosił się po psiaka. W wielkim skórzanym kagańcu, budził postrach niczym Hannibal Lecter, chociaż sam czuje strach przebywając w schroniskowym boksie. Kiedy przechodzi się obok jego kojca, Tajfun rzuca się na kraty i nie przestaje szczekać. Kiedy jednak ktoś odważy się dostrzec w nim mimo wszystko cudownego psiaka, Tajfun dokładnie taki jest. Przyjacielski, kompan do zabaw i do broczenia w strumyku. Nic nie stoi na przeszkodzie, by zbudować z nim więź. Nie stroni od odzwzajemnionej czułości. Jest bardzo silny, potrafi pociągnąć na smyczy, jednak podczas spacery większość czasu jest zapatrzony na człowieka. To mądry pies, gotów do pracy i nauki, a jego na pozór agresywna postawa jest tylko reakcją obronną na sytuację, z jaką przyszło mu się zmierzyć w schronisku. Osoba, która zechce poznać Tajfuna,, musi uzbroić się w cierpliwość, zarezerwować sobie czas na kilka a nawet kilkanaście spacerów. To jednak nie powinno być problemem, jeśli ktoś planuje dzielić z nim kolejne lata życia. Pies został znaleziony w Kożuchowie i przywieziony do schroniska na zlecenie gminy 23. lipca 2021r.

BąbelekMiasto: Zielona Góra

Bąbelek trafił do nas 21. czerwca z Zielonej Góry. Psiak odkąd do nas trafił jest przerażony. Na początku się chował i pokazywał ząbki. Teraz natomiast jak już poznał nas, to w końcu, dzięki pracy pracowników schroniska, udało się go wziąć na spacer. Przy zakładaniu szelek Bąbelek sie kuli jakby się obawiał najgorszego, ale nie warczy, ani nie kłapie zębami. Z kojca wychodzi chętni, ale z obawą. Na zewnątrz boi sie wszystkiego: nieznanych ludzi, innych psów, hałasów... Pewnie długo by wymieniać. Bąbelek potrzebuje opiekuna, który da mu czas i spokój na otworzenie się i zobaczenie, że nie wszystko co jest dookoła jest tu, żeby go skrzywdzić.

KajkoMiasto: Zielona Góra

Kajko został znaleziony w miejscowości Kije kołko Sulechowa. 29. czerwca został przywieziony do schroniska. Jest ogromnie przyjacielskim i towarzyskim psem. Mimo, że może swoją urodą nie zachęci większości osób, przy poznaniu z Kajko wszystko się zmienia. Jego miłe usposobienie i chęć kontaktu z człowiekiem są jego ogromnymi zaletami. Kajko z przyjemnością pójdzie z Tobą na długi spacer, ale też poprzytula się w cieple domowego zacisza.

CymekMiasto: Zielona Góra

Tak bardzo źle znosi samotność w kojcu! Pomóżmy mu odnaleźć klucz do lepszego jutra. Jak odczytać blizny na jego sercu? Czy przeszłość rozbiła zwierciadło jego duszy? Czy istnieje plaster na jego rany i lęk na zapomnienie? Czy przyszłość skaże go za strach przed człowiekiem i na zawsze zamknie w schronisku? A może w schronisku odnajdzie wybawienie w tym jednym, który adopcją wynagrodzi mu wszystko? Mijając go w boksie, sprawia wrażenie agresywnego, to tylko jednak pozory. Jego niepewność i strach przed gwałtownymi ruchami powodują zachowania w kojcu sprzeczne od jego pogodnej natury. Wystarczy otworzyć bramkę i wyprowadzić go za bramę schroniska. Tak nie wiele, a dla niego to niczym wybawienia. Chwile bez lęków, przerwa na odpoczynek przerażonego serca. Spokojny opiekun to jego marzenie. Taki co nigdy nie podniesie na niego ręki, który nie naruszy jego poczucia bezpieczeństwa, który postawi fundamenty nowego lepszego życia. Nie wiemy, jaka jest jego przeszłość. Czy ktoś pastwił się nad jego losem, czy po prostu taka jego lękowa natura, bo w okresie tułaczki nie można się przecież nauczyć bezpiecznego życia. Uwielbia spacery, podczas których skupiony jest na wąchaniu, obojętnie mija napotkanych ludzi. Psy mija również ze stoickim spokojem. Idealny spacer z idealnym psem. Bańka szczęśliwości pryska, na ostatniej prostej, z której widać znowu bramę schroniska. Ostatnia walka o szansę, by czmychnąć z kojca, lub chociaż Ciebie w nim zatrzymać. Jego żal i bezradność w oczach odprowadza Cię aż znikniesz mu do… nie wiadomo kiedy. Jedna chwila, jedno zaryglowanie kojca ponownie łamie jego serce. Cymek ma piękną sierść, jest młody, skory do nauki. Potrafi współpracować w człowiekiem. Wystarczy zmiana warunków, by psiak wyparł lęk, a puste miejsce po nim zastąpił stabilnością. Wyrozumiały człowiek to recepta na jego przeszłość. Piesek trafił do nas 14.06.2021. Został przywieziony z Zielonej Góry.

LechuMiasto: Zielona Góra

Piesek trafił do nas 12.06.2021. Został przywieziony na zlecenie gminy Szprotawa z miejscowości Leszno Górne. Lechu jest silnym, bardzo dominującym psem. Pobyt w schronisku działa na niego bardzo stresująco i pobudzająco. Psy, masowy zgiełk, szczekania, wszystko to sprawia, że trudno mu się wyciszyć. Lechu nie akceptuje innych czworonogów natomiast do ludzi nie wykazuje agresji. Jego żywiołowość sprawia, że nie łatwo jest mu założyć szelki. Przy wychodzeniu z kojca bardzo się nakręca na inne mijane psy, wtedy trzeba uważać, żeby nie zaczął podgryzać. Na spacerze, kiedy nie ma w pobliżu innego psa Lechu się wycisza i taki spacer z nim to tylko przyjemność; trochę ciągnie ale jest to spowodowane małą ilością spacerów i brakiem wybiegania, przybiega na zawołanie, siada na komendę, lubi być wtedy głaskany. Niestety taki spokojny spacer trwa do czasu kiedy na jego drodze nie stanie inny pies. Wtedy nawet z dużej odległości obszczekuje i mocno do niego ciągnie. Każdy pies na jego drodze to błyskawiczna reakcja pełna agresji. Lechu bardzo lubi przebywać na wybiegu i biegać sobie bez smyczy. Praca z takim psem w schronisku jest ciężka. Jest to bardzo wyboista ścieżka, do mocno zestresowanego serca. Lechu potrzebuje silnego opiekuna, który nie przestraszy się jego nadpobudliwości i będzie potrafił nad nią zapanować. Wyznaczy zasady i granice w jego postępowaniu - nauczy ich i konsekwentnie będzie pilnować jego zachowania. Jednak czy to oznacza, że Lechu nie znajdzie swojego miejsca gdzie będzie kochany?

IngridMiasto: Zielona Góra

Sunia przyjechała do nas 28.05.2021r., została odebrana interwencyjnie z koszmarnych warunków. Zagłodzona, bita, pozostawiona w zamkniętym mieszkaniu. I chociaż udało się jej powrócić do zdrowia i dzisiaj nie widać już wystających żeber, to niestety ból i krzywda pozostały w jej pamięci. Ingrid jest dominująca, reaktywna, broni zasobów i osobę, która prowadzi ją na smyczy. Jest bardzo silna, ciągnie na spacerach, szuka bodźców do rozładowania energii. Uwielbia wodę, pluskanie się w strumyku. Nie akceptuje innych psów, kotów również. Brakuje jej stabilności, pewności siebie i zaufania do ludzi. Potrzebuje człowieka, który wskaże jej drogę, nada kierunek i skoryguje cierpliwością, ale i stanowczością jej niepożądane zachowania.

LasioMiasto: Zielona Góra

Piesek trafił do nas 07.08.2021. Został znaleziony obok Parku Poetów w okolicach Campusu A. Lasio mimo ogromu energii jest trochę wycofanm psiakiem. Boi się otoczenia, co czasami powoduje problemy w wyjściu z nim na spacer. Dodatkowo, dystansuje od siebie inne psy, stara się je od siebie odstraszyć. Obcy ludzie też go trochę przerażają. Wtedy zawraca w stronę bezpiecznej przystani jaką jest kojec. Spacer często kończy się za bramą schroniska, bo na tyle się boi, że chce wracać do kojca. Gdy ma lepszy dzień (gdy jest mniej bodźców dookoła), udaje się pójść na spacer. Natomiast na wybiegu potrafi się trochę odstresować i wtedy biega jak szalony chcąc się bawić z człowiekiem. Może to pokazywać jak będzie się zachowywał w przyszłości, poza bramami schroniska. Przyszły właściciel musi być świadomy, że jest to pies, z którym trzeba trochę popracować i pomóc mu zdobyć pewność siebie. Musi też wiedzieć, że spacer może skończyć się w każdej chwili, np. gdy Lasio zobaczy coś czego się przestraszy (może to być człowiek, pies, czy nawet jakiś zapach). Przynajmniej teraz, w tych schroniskowych warunkach tak na te bodźce reaguje. Możliwe, że jak odpocznie w domu i się trochę odstresuje, a także będzie czuł oparcie w przewodniku, będzie się zachowywał pewniej siebie. Zamknięty w kojcu bardzo nakręca się na inne psy, ale do człowieka nie wykazuje żadnej agresji.

AmorekMiasto: Zielona Góra

Piesek trafił do nas 20.08.2021. Błąkał się po Osiedlu Pomorskim w Zielonej Górze w kolczatce i kagańcu. Amorek na samym początku sprawiał wrażenie bardzo agresywnego psa - szczekał i szczerzył zęby, więc zajęło parę dni, żeby zdjąć mu kolczatkę z szyi. Okazało się, że jest ogromnie łasy na jedzenie. Jednk nadal szczekał i szczerzył zęby jeśli podeszło się do niego bez jakiegoś smakołyka na jego przekupienie. Jednak po pewnym czasie znalazło się kilku wolontariuszy, którzy odważyli się wejść do niego do kojca i okazało się, że to wszystko to tylko pozory!! Amorek jest przyjacielskim psiakiem, który kompletnie nie radzi sobie z emojcami. Jest bardzi podekscytowany przy kontakcie z człowiekiem i zestresowany pobytem w kojcu. Na spaver bardzo ciężko go ubrać w szelki, obrożę czy nawet zapiąć smycz bo Amorek skacze i ciągle próbuje wziąć smycz, szelki czy obrożę w zęby. Na nic zdają sie szarpaki, zabawki czy nawet inna smycz specjalnie wzięta do gryzienia. On będzie gryzł akurat to co na niego zakładasz. Przez swoją wielkość i szaleństwo, Amorek jest nieuważny i bardzo łatwo potrafi przez przypadek nabić siniaka, albo dwa, albo nawet więcej ;) Jednak nie jest on psem agresywnym i na pewno jeszcze można go wiele nauczyć, ale w trochę spokojniejszym otoczeniu. Na spacerach, Amorek zdecydowanie nakręca się na każdą napotkaną osobę czy psa, Ponownie nie radzi sobie z emocjami i bierze z smycz w pysk. Widać, że daje mu to jakiś stopień pewności, zabezpieczenia. Na spacerach, na smyczy daje się odwołać jeśli zobaczy psa, natomiast na terenie schroniska jest negatywnie nastawiony do innych psów.

KalafiorMiasto: Zielona Góra

Kalafior to młody pies, który pragnie być blisko człowieka. Po podejściu do kojca podskakuje jak piłeczka pimpongowa. To jego sposób na to by komuś serce zabiło mocniej na jego widok. Niestety i ten sposób, który sobie wymyślił, nie działa. Ludzie przychodzą, przechodzą i idą dalej. Jak jeszcze ma prosić o dom? Co jeszcze ma zrobić? Dlaczego taki przyjazny, wesoły chłopiec, wciąż pozostaje niezauważony? Kalafior poszukuje domu który zapewni mu ruch, którego tak pragnie. Spacery to coś co kocha i uwielbia wtedy węszyć i poznawać nowe zapachy. Nade wszystko szuka ciepłego domu i otwartego serca. Kogoś kto pokocha go całym sercem, a on będzie mógł spędzić zimę przy ludzkim boku zamiast w budzie. Piesek trafił do nas 04. 08 .2021. Został przywieziony z gminy Szprotawa.

AwganMiasto: Zielona Góra

Piesek trafił do nas 16.07.2021. Został odebrany interwencyjnie. Awgan jest bardzo energicznym psiakiem. W kojcu żywiołowo żywiołowo wita pracowników i wolontariuszy. Bardzo chętnie i bez problemu ubiera się w szelki. Na spacerze skupiony jest na węszeniu i oznaczaniu terenu. Na smyczy czy lince idzie energicznie, ale bez ciągnięcia. Spokojnie mija ludzi czy rowerzystów, jednak pobudza się na widok psów. Reaguje na przywołanie, jest chętny na smaczki, co ułatwi nie tylko pracę z nim, ale i zbudowanie relacji.

CiapekMiasto: Zielona Góra

Piesek trafił do nas 10.08.2021. Został odebrany interwencyjnie z terenu Zielonej Góry. Ciapek razem z Borysem trafili do nas w kiepskim stanie, jednak to Ciapek był skrajnie zaniedbany ze świerzbowcem pokrywającym całe jego małe ciało. Dzięki pracy i zaangażowaniu naszego wterynarza i techników, którzy mu robili różne kąpiele, Ciapek ma się dużo lepiej, co możecie zobaczyć na zdjęciach. Jest on ogromnie przyjacielskim i wesołym psiakiem. Chętnym do spacerów i kontaktu z człowiekiem mimo, że ma lekko krzywe łapki i z jedna tylna go pobolewa. Jednak przy odpowiedniej opiece, łapka nie powinna mu sprawiać żadnych problemów. Czy zostaniesz tą osobą, która odmieni jego życie na lepsze?

NeptunMiasto: Zielona Góra

Neptun został przywieziony do schronisk na zlecenie gminy Lubsko. Póki co Naptun dał się nam poznać jako bardzo przyjacielski psiak mimo ogromnego guza. Psiak jest już po operacji usunięcia guza i nadal jest wspaniałym, wesołym psiakiem. Jest ciekawski otoczenia, ale tez jak tylko się przy nim kucnie, to chciałby wejść na kolana i rozdawać buziaki. Szukamy domu, który pokocha tego uroczego psiaka i dam mu ciepło i miłość, na które zasługuje.

WiesiekMiasto: Zielona Góra

Psiak trafił do nas 26.08.2021 z miejscowości Wiechlica na zlecenie gminy. Wiesiek do schroniska trafił mocno przestraszony, a większość czasu spędzał schowany w budzie. Obecnie nadal hałas schroniska go przytłacza i woli leżeć w budzie, ale dzięki pracy wolontariuszy udało się go przekonać, że człowiek nie zrobi mu krzywdy. Przy znajomych osobach Wiesiu staje się radosnym i spragnionym kontaktu z człowiekiem psem. Uwielbia mizianie za uszkiem, potrafi też głośno dopominać się głaskania i wciskać główkę pod rękę. Gdy się czegoś przestraszy, wtula się w człowieka i szuka w nim oparcia. Po wyjściu od niego z kojca psiak szczeka i wyje za człowiekiem, nie chce zostawać sam w kojcu. Szybko jednak się uspokaja i wraca do swojej budy. Trochę stresuje się jeszcze szelkami i smyczą, ale z każdym dniem radzi sobie coraz lepiej. Całkiem ładnie spaceruje na smyczy, chętnie węszy i radośnie podbiega do opiekuna. Z dala od schroniska Wiesiek młodnieje o kilka lat, jest pełen werwy, chęci do życia i wszystko go ciekawi. Po powrocie do kojca znów staje się spokojnym, smutnym staruszkiem, który tęskni za człowiekiem i spokojem. Póki co boi się innych psów, nie wyrywa się do nich, tylko szczekaniem próbuje oddalić od siebie psa. Wiesiek bardzo potrzebuje ciszy oraz spokojnego i cierpliwego człowieka, który zapewni mu poczucie bezpieczeństwa i ciepły dom.

TadeuszMiasto: Zielona Góra

Psiak trafił do nas z interwencji pod Drągowiną od strony Kotowic. Został potrącony przez auto jednak kierowca który go potrącił jemu nie pomógł. Na szczęście Tadeusz na swojej drodze spotkał wspaniałych ludzi, którzy go zauważyli i zainteresowali się jego losem. Do czasu przyjazdu schroniska, siedzieli przy nim, okryli go kocem termiczny i czekali aż przyjedzie pomoc. W schronisku został przebadany, pojechał na wizytę lekarską do Wrocławia i teraz jest na drodze do znalezienia swojego miejsca na Ziemii. Tadeusz jest bardzo przyjacielski i dzielnie znosi zabiegi. Jest ogromną przylepą i w każdym możliwym momencie ciągnie do ludzi, żeby się przytulić, polizać i zostać pogłaskanym. Tadeusz uwielbia spacerować, ma dobry kontakt z dziećmi, natomiast na inne psy poszczekuje, co nie oznacza, że jest do nich negatywnie nastawiony, ale nie miał z innymi psami bliższego kontaktu. W kojcu głośno szczeka domagając się bycia zauważonym. Uwielbia być w centrum uwagi. Może jego głośne szczekanie dotrze do Twoich uszu, a jego lizniecia rozczulą Cię na tyle, żeby zabrać go ze sobą do domu?

SofoklesMiasto: Zielona Góra

Piesek trafił do nas 09.08.2021. Został przywieziony z gminy Niegosławice. Sofokles jest ogromnie przyjacielskim psiakiem. Kocha wszystkich ludzi i bardzo mu niepasuje siedzenie w kojcu. Jest to młody pies, który z chęcią spożytkowałby swoją energię w bardziej pożyteczny sposób niż kręcenie kółek w kojcu. Sofokles jest też ogromnym przytulasem i z chęcią położyłby się przy swoim człowieku i trochę poprzytulał. Oczywiście, po jakimś męczącym spacerze ;)

LubczykMiasto: Zielona Góra

Niszczony, zgnębiony do granic możliwości. Wyrzucony na ulicę, konał z głodu i pragnienia. Ile minęło go obojętnych oczu? Nie więcej niż mija teraz. Kiedy spojrzy na Ciebie, widzisz tylko przerażenie i żal. Częściej jednak woli spuszczać głowę na widok ludzi. Stary, schorowany, nawet najdrobniejszy dotyk sprawia mu psychiczny ból. Broni się przed ludzką ręką, która tak bardzo przypomina te wszystkie z przeszłości, które go krzywdziły. Przepuklina, kulawizna, starość, bezdomność. Może być jeszcze gorzej? Może. Grozi mu śmierć w samotności. Nie jest ulubieńcem nikogo, nie merda ogonem na widok ludzi. Jego życie to tylko strach. Niektórzy mogą go dotknąć, poprawić szelki. Czasem się zapomni, jakby serce wyparło wszystkie krzywdy. Po chwili znów strach bierze górę. Przed nim codziennie krótkie spacery... jak zawsze kończą się w szpitaliku, niby ma lepiej od innych, bo chociaż nie w budzie, nie w boksie. Mimo to niewola pozostaje niewolą, niezależnie od tego, jak "ładne" jest więzienie. Błagamy o dom, o oszukanie losu, o pstryczek w nos śmierci. O szansę, by Lubczyk u kresu życia poczuł miłość i bezpieczeństwo, a zapomniał o samotności i strachu. Ten stary psiak już wystarczająco wycierpiał. Niech chociaż końcówka życia będzie prośbą o przebaczenie ludziom.

ErnestMiasto: Zielona Góra

Ernest trafił do nas z wrośniętą obrożą, prawdopodobnie całe swoje życie spędził jako niepotrzebny balast na łańcuchu. Bez ciepła domu, bez ciepła i miłości od człowieka. Stresuje go otwarta przestrzeń, więc nie zaznał nigdy spacerów, przyjemności z wędrówek, węszenia i znaczenia krzaczków. Ernest mimo iż jest psem, póki co wystraszonym i nie potrafiącym cieszyć się z normalnych, pieskich spraw, który nie poznał nigdy, że człowiek może być dobry, to jednak spokojny, stateczny miś. Chętnie rozgości się w swoim własnym legowisku, obok swojego własnego człowieka, który pokaże mu, że ręka może głaskać a obroża to nie tylko narzędzie do uwiązania, lecz oznaka wspaniałej przygody. Nie pozwólmy by jedynym wspomnieniem człowieka, było to że nie jest on najlepszym jego przyjacielem. Piesek trafił do nas 21.09.2021. Został przywieziony z ul. Zamkowej w Zielonej Górze.

PorterMiasto: Zielona Góra

Psiak trafił do nas na zgłoszenie ze Świebodzina. Pies trafił do nas w bardzo kiepskim stanie (wychudzony) z masą kleszczy. Po kilku miesiąc opieki możemy znowu spoglądać na pięknego psa o bujnej sierści. Po łysej skórze nie został nawet najmniejszy śladu. Porter to młody, średniej wielkości samiec. Uwielbia ludzi i domaga się pieszczot, chociaż przechodząc obok jego boksu, można się wystraszyć, bo szczeka i skacze na kraty... z niepewności i strachu. Tak niestety często zachowują się psy w schroniskowych boksach. Nie warto oceniać ich jednak "po okładce". Na spacerach lubi węszyć i szczytywać wszystkie informacje ze ścieżek pobliskiego lasu. Niestety na ten moment nie akceptuje innych psów, chociaż kiedyś zaprzyjaźnił się z jedną suczką. Wszystko w jego przypadku jest do wypracowania, zwłaszcza kiedy opuści schronisko i minie stres związany z pobytem w boksie, wśród zgiełku ponad setki psów.

BorysMiasto: Zielona Góra

Piesek trafił do nas 10.08.2021. Borys to ogrom miłości w ciele ogromnego psa. Został odebrany interwencyjnie z kiepskich warunków, co jednak nie wpłynęło na jego zachowanie do ludzi. Borys jest bardzo spokojnym psiakiem, który raczej nie ciągnie na smyczy. Potrafi szczekiem zwrócić uwagę na siebie, natomiast nie jest rozszczekanym psem. Borys kocha być głaskany i przytulać się do człowieka, kładąc swoją głowę na głaszczącej go ręce. Szukamy dla Borysa domu, który pokocha tego ogromnego psiaka.

HornMiasto: Zielona Góra

Horn to pies który jest pozytywnie nastawiony do ludzi. Jest spragniony kontaktu z człowiekiem i chętnie nastawia się do głaskania. Nie wykazuje żadnej agresji jeśli chodzi o ludzi, jednak jest bardzo silnym psem więc szukamy mu aktywnego domu. Na widok psów ekscytuje się, ale raczej nie jest to podszyte agresją. Piesek trafił do nas 05.10.2021. Błąkał się na Łężycy.

RysiuMiasto: Zielona Góra

Rysiu to pan pies w średnim wieku. Małe rude ciałko które ma w sobie ogromne pokłady miłości do ludzi. Na widok pracowników szaleje z radości i kręci dupką by okazać mu zainteresowanie i choć chwilę spędzić na głaskaniu i przytulaniu. Na widok szelek i smyczy szaleje ze szczęścia. Bardzo lubi spacerować. Nie ciągnie na smyczy i powoli zwiedza okolicę. Uwielbia przysmaki i kocha każdego kto zwróci na niego uwagę, a jak jeszcze ma smakołyki to Rysiu jest kupiony. PIesek trafił do nas 27.08.2021. Został przywieziony z Kożuchowa.

RycerzykMiasto: Zielona Góra

Rycerzyk trafił do nas prosto z łańcucha, pilnując szopy z drewnem. Mimo, że większość życia spędził w osamotnieniu, to nie zapomniał, że radość daje mu czas spędzony z człowiekiem. Kiedy wchodzi się do jego boksu, nie chce Cię wypuścić. Zabiega całym sobą by zatrzymać Cię psy sobie, tarasując rozpaczliwie wyjście. Zawsze jednak przegrywa i spędza resztę dnia samotnie w kojcu. Nocy nigdy nie przeżył ani jednej u boku przyjaciela. Spacer to prawdziwa euforia. Jakby dostał się do świata niedostępnych dotychczas zapachów. Nosek w ziemię i zczytuje te wszystkie ciekawe historie. W końcu świat jego przestał być ograniczony uwięzią i widać bardzo mu się to podoba. Nadrabia stracony czas, nadgania niewydeptane przez niego ścieżki. Czasami mu się zdarzy zatoczył koło, jakby pamięć przywoływała dni na łańcuchu. Taki wieloletni nawyk, który wciąż czasem daje znać o sobie. Łatwo jednak przywołać go i ruszyć dalej, przed siebie. Psom potrafi się odszczekać, a nawet szczeknąć pierwszy. Jednak nie jest zbytnio pobudliwy na widok innych czworonogów. Jego unfość do wszystkich, szukania kontaktu z ludźmi sprawia, że może być psem idealnym dla każdego. Zarówno miłośnika spacerów i spędzania czasu w towarzystwie na świeżym powietrzu, jak i dla rodziny, która lubi spędzać czas w ogrodzie. Odnajdzie się także u boku całej rodziny, która potrafi łączyć zabawę z odpoczynkiem.

EsmeMiasto: Zielona Góra

Sunia trafiła do nas 11.11.2021. Esme została odebrana interwencyjnie. Esme jest spragnioną miłości sunią. Wyciąga pyszczek, żeby się przytulić do człowieka, który się przy niej zatrzyma. Kiedy chce się ją pogłaskać, przyciąga człowieka łapką do siebie i kładzie swój pyszczek na ręce rozczulający tym każdego pracownika i wolontariusza.

BiskitMiasto: Zielona Góra

Biskit to młody, pełny energii piesek. Uwielbia kontakt z człowiekiem. Wszystkim wokoło rozdaje psie buziaczki, radośnie machając przy tym ogonkiem. Biskit jest bardzo energicznym i żywiołowym psiakiem potrzebującym wykorzystać swój nadmiar energii, zarówno fizycznie jak i umysłowo. Dla Biskita szukamy właściciela, który będzie chętny wykorzystać jego się niekońce pokłady energii.

DrakoMiasto: Zielona Góra

Drako jest pięknym psem, który nie ciągnie na smyczy. Na spacerze zajmuje się wąchaniem i zwiedzaniem okolicznego lasu. Na wybiegu nakręca się na inne psy i niechętnie daje się z powrotem zapiąć na smycz. Na ten moment jest bardzo niepewnych nowych osób, co pokazuje wycofaniem lub nawet kłapnięciem zębami przy zigonorwaniu jego ostrzegawczych zachowań. Jednak wolontariusze już pracują nad jego pewnością siebie, więc liczymy, że niedługo Drako będzie potrafił lepiej się zachować w stresowych dla siebie sytuacjach. Piesek trafił do nas 11.11.2021. Został odebrany interwencyjnie.

DżamboMiasto: Zielona Góra

Piesek trafił do nas 18.10.2021. Przybłąkał się na prywatną posesję w Ochli. Dżambo jest przyjacielskim psiakiem zarówno dla ludzi jak i innych zwierząt. Natomiast w kojcu czuje się dużo pewniej niż poza nim. W kojcu jest wesoły i zainteresowany człowiekiem, poza nim jest zestresowany. Dodatkowo, nie jest nauczony chodzić na smyczy, więc do samego stresu pobytem w schronisku dochodzi dodatkowy stres chodzenia na smyczy. Mimo to psiak nie jest agresywny. W momencie stresu kładzie się do ziemi i nie chce dalej iść. Na pewno przy pracy włożonej przez wolontariuszy, Dżambo nauczy się chodzić na smyczy i korzystać z pobytu poza kojcem.

TeksasMiasto: Zielona Góra

Teksas wywodzi się od słowa taysha z języka północnoamerykańskiego plemienia Kaddo. Słowo to oznacza "przyjaciele" bądź "sprzymierzeńcy". Bywa także nazywany Stanem Samotnej Gwiazdy. Teksas - idealne imię dla porzuconego psa, który w samotności tęskni za przyjaźnią. Niestey los nie jest jego sprzymierzeńcem, Chociaż wciąż walczy o spełnienie największego marzenia, nad jego głową nigdy nie przeleciała ani jedna spadająca gwiazda. Flaga Teksasu jest w trzech kolorach. Niebieski oznacza lojalność, czerwony reprezentuje odwagę, a biały czystość. Jak on - oszukany, a wciąż lojalny; odważny, bo nie daje odebrać sobie nadziei. I czysty od zawiści i żalu. I pomyślałby każdy, że do Teksasu nam daleko, a jest na wyciągnięcie ręki. Nie trzeba płynąć przed oceny, nie trzeba sięgać chmur. Ważne by w drodze powrotnej skasować dwa bilety, każdy na jedno serce. Jest z nami dopiero kilka miesięcy. Ale każdy tydzień odbiera mu radość. Pamiętamy go pierwszego dnia, kiedy nie rozumiał jeszcze dokąd trafił. Merdał ogonem, jakby był w trakcie najlepszej wycieczki. Na mapie zabrakło jednak wskazówek do wyjścia. Teksas uwielbia ludzi. Każda chwila spędzona poza boksem jest jak dla niego jak wybawienie. Człowiek u boku to największe szczęscie. Lubi "zabawiać", być w centrum uwagi. Nie lubi dać o sobie zapomnieć. Ciągle zaczepia do relacji. Głaskanie, drapanie, radosne dreptanie. Do ostatniej prostej, kiedy jego oczom, ukazuje się boks, w którym znów zaśnie ze schroniskowym kompanem - koszmarem bezdomności. Szukamy mu podróżnika, który przemierzy drogę do jego serca, który porwie go na niejedną przygodę. A on odwdzięczy się merdającym ogonem, niczym wiosło na rwącej rzece. Teksas ma ok. 2 lat. Jest średniego wzrostu, nie stwierdzono u niego żadnych chorób, no może poza sercem pełnym rozpaczy i tęsknoty. - Na spacerach zaczepia ludzi do głaskania. Ale przebiegającego mu kotka drogę zignorował. - Pojedyńczym szczeknięciem wita biegaczy i rowerzystów. Bez agresji, raczej z chęci zwrócenia uwagi. - Idealny dla wszystkich!

SmakuśMiasto: Zielona Góra

Biegam, skacze, latam, każde smutne serduszko załatam! Śmigająca radość, dusza szczeniaka w dorosłym ciałku. W główce wsiu bździu, szum morza, ptaków śpiew... Jest jak Marylka Rodowicz na sylwestrowym kolorowym zakopiańskim jarmarku. Motto życiowe? Kiziać, miziać, nikomu futerka nie oszczędzać! Niech zatapiają rąsie w sierści, niech nie przestają głaskać! No chyba, że trzeba wybuziaczkować, a to wtedy uszanowanko! Koniec przerwy, Smakuś zabiera się do pracy! Z psami nie gada, chyba, że w przelocie między boksami na szyko "Owczarku czy Ci nie żal?" Jest psem czynu, nie słowa. Oszczędny w szczekaniu. Wody nabiera w usta, wiatru w łapy. Nos? Ryjówka! Węszy w ziemi lepiej niż w telefonie Pegasus. Smakuś kocha wszystkich! Każda chwila bez człowieka jest dla niego stracona. Idealnie sprawdzi się w domu z dziećmi a także u boku aktywnych osób. Ma pięć lat, jest drobnej postury, nie wykazuje żadnych problemów zdrowotnych. Więc jeśli w życiu Ci nudno lub nie do śmiechu, dzwoń lub pisz, póki Smakuś życia jest na wyciągnięcie serca.

RabuśMiasto: Zielona Góra

Rabuś, razem z Łajzą, trafił do nas 12.08.2021 w związku z problemami właściciela psiaków. Jest bardzo wesołym i energicznym psiakiem jednak raczej poza Łajzą nie akceptuje innych psów. Rabuś ma ogromne pokłady energii i jest bardzo silny - potrafi dość mocno pociągnąć na smyczy na spacerze. Jednak do ludzi i dzieci jest przyjacielski. Przyszły właściciel musi wziąć pod uwagę to, że Rabusiem rządzą emocje i trzeba będzie popracować nad zapanowaniem nad nimi. Gdy jest podekscytowany wyjściem z kojca potrafi biegać po kojcu, skakać na wolontariusza, a także podgryzać. Na pewno przy mniejszej ilości bodźców e w nowym domu i zajęciach typu nosework czy korzystaniu z maty węchowej, powinien się trochę uspokoić. Jesteśmy świadomi, że wydoptowanie dwóch dużych psów razem może być dużym problemem, jednak bylibyśmy szczęśliwi gdyby to się udało. Może akurat chciałbyś pomóc tej dwójce pozostać razem?

ŁajzaMiasto: Zielona Góra

Łajza, razem z Rabusiem, trafiła do nas 12.08.2021 ze względu na problemy właściciela. Łajza jest kontaktową sunią, która z przyjemnością spędza czas z człowiekiem. Jest bardzo związana z Rabusiem, jednak wiemy, że podwójne adopcje, szczególnie dużych psów, są rzadkością. Łajza jest energiczną sunią, która nawet puszczona na wybiegu po chwili wraca do wolontariusza, żeby się nią zajął i ją pogłaskał. Mimo swojego niepozornego wyglądu, Łajza potrafi dość mocno pociągnąć na smyczy, dlatego też na pewno trzeba na nią uważać przy małych dzieciach. Dla Łajzy szukamy domu najlepiej z Rabusiem, ale też będziemy rozważać osobne adopcje.

VoksMiasto: Zielona Góra

13 lat spokoju, a potem koszmar, z którego nie może się wybudzić. W domu, w którym mieszkał pozostała tylko jego sierść i niezliczone ślady łapek, tuż obok jego stóp - wydeptali wspólną historię przyjaźni. Jemu pozwolili zabrać tylko wspomnienia. Ktoś do walizki jednak dorzucił przerażenie, niezzrozumienie i tęsknotę. Wszystko przepadło, a ten który go kochał odszedł na zawsze. Voks stracił dom ze względu na śmierć opiekuna. Z dnia na dzień wszystko się skończyło. Z dwóch serc, tylko jedno bije. Głośno, bo przeszyba je ogromny strach. Ten malutki staruszek tak bardzo się boi życia w schronisku, że na ten moment nie dopuszcza do siebie nikogo. Pokazuje zęby przy każdej próbie kontaktu z nim. Nie wychodzi z boksu, nie pozwala się dotknąć. Jakby w każdym znasz widział winnowajce odebrania mu właściciela. Przed nami długie tygodnie pracy lub cud. Dom, fundacja, które dadzą mu szansę na spokojne warunki do pracy i budowania zaufania. Tu w schroniskowym zgiełku jest to bardzo trudne. Tylko czas płynie nieublagalnie szybko. Budowanie przyjaźni, składanie zrozpaczonego serca trwa w nieskończoność. Voks nie ma tyle czasu. Bliżej mu do tęczowego mostu z 13 latami na karku.

EtnaMiasto: Zielona Góra

Sunia trafiła do nas 19.11.2021 ze Świebodzina. Etna do schroniska trafiła mocno przestraszona i niechętna do kontaktu z człowiekiem. Na widok obcych osób wycofuje się i powarkuje, dając sygnał, że potrzebuje więcej przestrzeni. Natomiast przy osobach, które już dobrze poznała, odżywa, cieszy się na ich widok i wtula całym ciałem po wejściu do kojca. Widać wtedy jak bardzo boi się otaczającego ją świata i szuka przy znajomym człowieku bezpiecznego azylu. Pozwala na dotyk i głaskanie, natomiast nie przepada za ubieraniem szelek i zapinaniem smyczy. Jest wtedy bardzo niespokojna i zestresowana. Raczej nigdy nie chodziła na smyczy, kręci się, chodzi od lewej do prawej strony, zatrzymuje się lub nagle podbiega do przodu. Póki co spacer nie jest dla niej przyjemnością, wciąż bardzo się boi, nerwowo węszy rozglądając się na boki i co chwilę szuka wsparcia w człowieku. Na widok napotkanych ludzi i psów gwałtownie wycofuje się już z dość dużej odległości. Nie zna miejskiego życia – samochody i rowery niepokoją ją jakby widziała je pierwszy raz w życiu. Przed Etną i opiekunami jeszcze sporo pracy nad budowaniem pewności siebie psa, nauką spokojnego chodzenia na smyczy i zrozumieniem, że człowiek nie zrobi jej krzywdy. Etna potrzebuje cierpliwego i spokojnego podejścia oraz szanowania jej przestrzeni i stawianych przez nią granic.

NukaMiasto: Zielona Góra

Nuka wraz ze swoim synkiem, przyjechała do nas w tym roku z jednej z lubuskich wsi. Jest bardzo ufna, uległa i przyjacielska. Uwielbia ludzi i szuka okazji by nawiązać z nimi kontakt. Szuka także oparcia w ludziach i zapomnienia, że jej życie nie toczy się w domu, u boku rodziny, a w schronisku u boku nieszczęśliwego synka.

DżekiMiasto: Zielona Góra

Błąkający się razem z mamą po jednej z lubuskich wsi, przyjechał do schroniska w styczniu tego roku. Jak na szczeniaka przystało jest ciekawski i łaknący kontaktu z człowiekiem, któremu już zaufa. W pierwszym kontakcie jest nieśmiały, ostrożny, wystraszony. Potrafi trząść się ze strachu przy próbie poznania. Wolontariuszom i pracownikom już zaufał i najchętniej schowałby się w ich ramionach. Pobyt w schronisku go przytłacza, kanonada szczekania przeraża. Schronisko nie jest najlepszym miejscem dla żadnego psa, zwłaszcza dla szczeniaka, który dopiero poznaje świat i zamiat uczyć się beztroski, zaufania i zabawy, ciągle go coś przeraża i zmusza do wycofania. Dżeki nie powinien być dużym pieskiem, jego mama sięga poniżej łydki

WendyMiasto: Zielona Góra

Ostatnia laurka przed odejściem na wieki dla babci Wendy. Prosimy, przeczytajcie do końca. To nie śmierć powinna wyrwać Cię ze schroniska. I chociaż brakuje Ci sił, żeby opuścić to miejsce, to każdego dnia próbujesz stąd uciec. Twój codziennie odtwarzany koszmar to pobudka w tym miejscu, to kraty na wysokości Twoich zrozpaczonych oczu, które odsłaniają Ci tylko przygnębiającą przyszłość. To złamany klucz, którym nie jesteś w stanie otworzyć żadnego serca. Na początku strach sparaliżował Cię w budzie, z której nie chciałaś wyjść nawet na chwilę. Kiedy zrobiłaś swój pierwszy krok, odcisnęłaś swój pierwszy ślad na podłodze wybudowanego więzienia przez okrucieństwo nieodpowiedzialnych ludzi. Chciałaś odzyskać wolność. Odnaleźć dom, który straciłaś, odnaleźć człowieka, którego pokochałaś, a który nigdy nie pokochał Ciebie. Nie zwracałaś uwagi na nic. Na ból, który przeszywa Twoje ciało od wielogodzinnej morderczej walki, by rozwalić kraty schroniskowej twierdzy. Gotowa byłaś nawet stracić zęby, wierząc że uda Ci zniszczyć największego wroga, jakim są te nieszczęsne kraty, które przygotowały dla Ciebie samotną śmierć, bez głośnego bicia serca z rozpaczy, które nie może pogodzić się z kolejnym dniem bez Ciebie. Pamiętajmy ten dzień, kiedy opadłaś z sił, kiedy ciało stało się bezwładne. Kiedy przestałaś walczyć. Kiedy nawet jedyna przyjaciółka - ostatnia nadzieja opuściła Cię bezpowrotnie. Wolisz być niewidzialna, udawać, że Cię tu nie ma. Przespać wszystkie pozostałe przed Tobą dni, niż patrzeć na życie bez miłości. Kiedy wchodzimy do Ciebie do boksu, widzimy tylko oczy pełne bólu, które pragną tylko przekazać błagalne „zostań”. Wtulasz głowę w ludzkie ciało, zagarniasz każdy dotyk, który jest dla Ciebie jak muskająca Cię kołdra upragnionego spokojnego snu. A potem znów przegrywasz, zostając znowu sama. Nie chcesz już nawet spacerów, są już tylko zwykłym oszustwem. Udawaniem życia, które powinnaś mieć, a które straciłaś. Twoją kłódką, uniemożliwiającą Ci zamieszkanie w ludzkim sercu, jest Twój wiek i niedołężność. Musimy Ci to powiedzieć w tym smutnym dla Ciebie dniu, nasza schroniskowa babciu. Dzisiaj nie będzie laurki tej wymarzonej, nie kolorowej, a czarno-białej, na której zamiast życzeń składa się podpis na dowód przyjaźni człowieka z psem. Dzisiaj nie będzie umowy adopcyjnej. Dzisiaj Dzień Babci, Jutro Dzień Dziadka. I chociaż dotyczy on ludzi, to starość dotyczy każdego, a szczęście daje wszystkim to samo – miłość, bezpieczeństwo, przyjaźń i pamięć. Wendy to nasza schroniskowa babuszka, z kategorii: adopcja takiego psa to cud. Duża, stara, czarna, nierasowa. Ma 12 lat, problemy z chodzeniem, wątrobą i inne naturalne geriatryczne objawy starego psa. Czasami zagubi się w czasoprzestrzeni, zapomni gdzie jest, dokąd iść, pomyli noc z dniem, zakręci się wkoło. Wypije więcej wody, zje mniej. Taka jest nasza Babcia Wendy. Najlepszym lekiem jest dla niej człowiek, ale na to nikt nie chce wydać jej recepty, bo podobno dla niej jest niedostępny. Niestety w każdym schronisku są psy, którym nie macha się na do widzenia, a którym oddaje się pożegnalne łzy. Czy tak pożegnamy Wendy? Błagamy, nie. Wendy akceptuje inne psiaki, nie sprawia żadnych większych problemów. Nie wykazuje agresji, kocha ludzi. Jeśli ktoś chciałby jednak dać jej szansę, naprawić resztę życia, prosimy piszcie, dzwońcie:

ArnoldMiasto: Zielona Góra

Za nami Dzień Dziadka, a nasz kilkunastoletni staruszek, wciąż czeka tylko na jedno życzenie. Zamiast różdżki - długopis, który wypisze zaklęcie w najważniejszej księdze, które wyczaruje mu dom. Głuchy, niewidomy, porzucony. Jego życie powoli się kończy i nie możemy nic z tym zrobić. Ty jednak wciąż możesz dać mu ostatnią rzecz, która pozwoli wynagrodzić mu to, co zgotował mu dotychczas los. Właściwie Ty wciąż możesz zrobić dla niego wszystko. Być jego całym światem, spełnieniem kilkunastu lat marzeń. Chociaż czasu nie cofniesz, a wskazówki zegara nie zaczną przesuwać się wolniej, to wystarczy jeden dzień, by oddać mu jego życie. Wystarczy tydzień, by zapomniał o mrozie, by zachrapał spokojnym snem. Wystarczy wyprowadzić go za bramę schroniska, by przeżył największą przygodę - z biletem, na którym wypisane jest jego imię. Cel podróży? Odwzajemniona miłość. Nie wiemy o nim wiele. Ile razy złamano mu serce? Czy wciąż pamięta, jak wygląda szczęście? Czy potrafi merdać ogonem? Czy kiedyś dotyk ludzkiej ręki, nie paraliżował jego ciała? Co bardziej wywołuje w nim strach – przeszłość czy przyszłość? Wiemy, że błądzi. Nie dlatego, że nie widzi, ale dlatego, że pochłonęła go w otchłań rozpacz. Wiemy, że strach zamknął go w pułapce bez wyjścia. Zarówno jego duszę, jak i ciało uwięził człowiek. Ciało utknęło w boksie. Serce w ludzkiej obojętności. Co możemy powiedzieć o starszym psie, który nic o sobie nie wie, bo nikt nigdy nie pozwolił mu być wiernym psem. Prawdziwym przyjacielem? Nic. W głowie nienamalowany obraz, jak puste kartki w albumie bez wspólnych zdjęć. Arnoldzik ma kilkanaście lat, nie widzi, nie słyszy. Jest ostrożny w relacjach, wystraszony pobytem w schronisku. Bezdźwięcznie tkwi w zgiełku szczekających z rozpaczy. On cierpi w milczeniu. Samotnie. Żegna się sam ze sobą, nie prosi o nic. Za niego my wołamy o pomoc. Niech z boksu nie uwolni go śmierć. Niech życie w końcu się dla niego otworzy. Jeden dom, jedno serce, jeden człowiek. Aż tyle i nic więcej. Prosimy, pomóżcie. Arnoldzik ma obojętny stosunek do innych zwierząt. Idealny dom, to taki, w którym panuje spokój. Masz w sobie ciszę, którą potrafisz utulić do snu? Odezwij się szeptem, pisząc lub dzwoniąc, niech głośno bije tylko serce:

TipiMiasto: Zielona Góra

Tipi trafił do nas jako przestraszona mała kulka, która próbowała przed całym światem ukryć swój ból. Tipi bardzo boi się nowych osób. Na widok nieznanej osoby w kojcu panikuje, zaczyna rozpaczliwie krzyczeć starając się pokazać, że jest groźny. W rzeczywistości Tipi to niesamowicie kochany i inteligentny pies. Tipi z przyjemnością współpracuje ze znanym człowiekiem. Uwielbia przebywać w jego obecności, szczególnie gdy ma w ręku smaczki (nie widać po nim ale jest ogromnym łakomczuszkiem! ) Jest jednak bardzo kruchutki i potrzebuje spokojnego, delikatnego podejścia. Panikuje gdy nieznany człowiek go dotyka, szczególnie gdy on nie chce. Lubi również stabilność- podnoszenie go, a tym samym brak gruntu pod łapkami powoduje, że zaczyna bardzo mocno się bać. Jednym słowem- delikatny motyl o sercu większym niż ciało. Czy pozwolisz mu by ukazał swoje barwy właśnie Tobie?

KolecMiasto: Zielona Góra

Na górze róże, na dole fiołki… Kolec jak nie aportuje, to robi fikołki! Pokonuje przeszkody życia od sześciu lat, jednak od trzech - bezskutecznie, próbuje uwolnić się z bezdomnego życia. Porzucony, przywiązany smyczą do drzewa. Nie wygrał z uwięzią, właściciel odszedł nie obracając się za siebie. Serce nie drgnęło, a Kolec spojrzeniem się żegnał, nie mrugnął zanim nie stracił go z oczu. Wierność przysięgał na słowo honoru. Dzisiaj książę naszego schroniska. Piękny, dostojny, urzekający, a jednak bez władzy nad swym własnym życiem. Każdy człowiek mijający jego boks, pozostaje królem jego losu. „Bramy” więziennego boksu wciąż pozostają zamknięte z nim w środku. Zamknięte pozostaje także jego serce. Bezużyteczne dla innych, bije dla samego siebie. Najgłośniej w samotne noce. Piękna i gęsta sierść, postura niczym niedźwiedzia. Zdrowy, wspaniały pies, z którym nie gra nuda. Ruchu pragnie za dwóch, sił ma za trzech, goni stracony czas, każdą minutę na „kwadracie” codziennej niewoli. Kolec to partner do wyzwań. Do pokonywania kolejnych granic. Cel jest po to, by do niego sięgnąć, a nie to tylko wytwór dalekich marzeń. 30 km dogtrekking, Kolec zaliczył bez najmniejszego problemu. Niekończące się aportowanie? Gonitwy za piłką i frisbee pochłaniałby najlepiej na śniadanie. I mógłby tak bez przerwy, od świtu do nocy. Jakby za minutę w boksie, chciał dwoma minutami biegu nadrobić. Stracony czas załatać wydzielonymi mu chwilami złudnej wolności. Skoki, fikołki, piruety – to codzienna akrobatyka na wybiegu. Nie spać – biegać! Wyczytasz z jego błyszczących oczu. Kolec to rycerz, twardy zawodnik. Walczy ze sobą, żeby się nie poddać. Walczy z rzeczywistością, bo nie chce się na nią zgodzić. Szuka radości, chwil ukojenia, swobody, zabawy, ogona, który merda, bo głowa nie pamięta o kratach przed oczami. Szukamy dla niego domu, gdzie aktywność to codzienność, gdzie przyjaźń z psem jest dłuższa niż smycz, którą przypięto go do drzewa. Bez małych dzieci i bez kotów. Potrafi tolerować psy, ale nie będzie na pewno psem uległym.

KolecMiasto: Zielona Góra

Na górze róże, na dole fiołki… Kolec jak nie aportuje, to robi fikołki! Pokonuje przeszkody życia od sześciu lat, jednak od trzech - bezskutecznie, próbuje uwolnić się z bezdomnego życia. Porzucony, przywiązany smyczą do drzewa. Nie wygrał z uwięzią, właściciel odszedł nie obracając się za siebie. Serce nie drgnęło, a Kolec spojrzeniem się żegnał, nie mrugnął zanim nie stracił go z oczu. Wierność przysięgał na słowo honoru. Dzisiaj książę naszego schroniska. Piękny, dostojny, urzekający, a jednak bez władzy nad swym własnym życiem. Każdy człowiek mijający jego boks, pozostaje królem jego losu. „Bramy” więziennego boksu wciąż pozostają zamknięte z nim w środku. Zamknięte pozostaje także jego serce. Bezużyteczne dla innych, bije dla samego siebie. Najgłośniej w samotne noce. Piękna i gęsta sierść, postura niczym niedźwiedzia. Zdrowy, wspaniały pies, z którym nie gra nuda. Ruchu pragnie za dwóch, sił ma za trzech, goni stracony czas, każdą minutę na „kwadracie” codziennej niewoli. Kolec to partner do wyzwań. Do pokonywania kolejnych granic. Cel jest po to, by do niego sięgnąć, a nie to tylko wytwór dalekich marzeń. 30 km dogtrekking, Kolec zaliczył bez najmniejszego problemu. Niekończące się aportowanie? Gonitwy za piłką i frisbee pochłaniałby najlepiej na śniadanie. I mógłby tak bez przerwy, od świtu do nocy. Jakby za minutę w boksie, chciał dwoma minutami biegu nadrobić. Stracony czas załatać wydzielonymi mu chwilami złudnej wolności. Skoki, fikołki, piruety – to codzienna akrobatyka na wybiegu. Nie spać – biegać! Wyczytasz z jego błyszczących oczu. Kolec to rycerz, twardy zawodnik. Walczy ze sobą, żeby się nie poddać. Walczy z rzeczywistością, bo nie chce się na nią zgodzić. Szuka radości, chwil ukojenia, swobody, zabawy, ogona, który merda, bo głowa nie pamięta o kratach przed oczami. Szukamy dla niego domu, gdzie aktywność to codzienność, gdzie przyjaźń z psem jest dłuższa niż smycz, którą przypięto go do drzewa. Bez małych dzieci i bez kotów. Potrafi tolerować psy, ale nie będzie na pewno psem uległym.

DianaMiasto: Zielona Góra

Czasem historia psa jest zapisana w jego przerażonych oczach, drżącym, skulonym ciele i przeraźliwych dźwiękach, które wydaje na widok człowieka. Taką ją poznaliśmy, kiedy trafiła do schroniska, po śmierci właściciela. Rozdygotana garstka nieszczęścia, której mrożący krew w żyłach skowyt niósł się po całym schronisku, ilekroć ktoś zbliżał się do krat jej kojca. Nigdy czegoś takiego wcześniej nie słyszeliśmy i nic tak nie rozrywało naszych uszu i serc jednocześnie. Nie wiemy, co ją spotkało wcześniej, ale jej przeszłość, chociaż owiana tajemnicą, to odkrywa karty bólu i krzywdy jakie doznała. Dzisiaj odważniejsza, jednak wciąż krucha i delikatna. Nauczyła się jednak ufać człowiekowi. Strach zastąpiła radość na widok człowieka. Dotyk dłoni, w końcu przynosi przyjemność i ukojenie. Diany serce można odkryć okazując jest spokój, cierpliwość i zrozumienie. Praca z nią jest niczym spacer po kruchej tafli lodu. Potrzebuje czasu, wrażliwości ze strony człowieka. Taki, który zajrzy jej głęboko w oczy i dostrzeże cierpienie z przeszłości, które spróbuje wymazać cierpliwością. Suczka ma cztery lata, jest malutka. Uwielbia spaceru i czułości ze strony ludzi, którym zaufa.

MoviMiasto: Zielona Góra

Movi jest pełnym energii psem, uwielbiającym każdy rodzaj kontaktu z człowiekiem. Chętnie poszaleje na spacerze, jednocześnie pięknie i karnie chodzi na smyczy. Jest kontaktowy i nstawiony na współpracę z człowiekiem. Nie ma w nim agresji, świetnie się dogaduje z ludźmi, uwielbia przytulanie i dotyk. Odpowiednio zapoznany z innym psem, jest dobrze do niego nastawiony, potrafi szaleć i się bawić ze swoim psim kumplem, jednak reakcja Moviego na obszczekiwanie na spacerze przez obego zwierzaka potrafi być gwałtowna. Movi jest idealnym psem dla aktywnych osów, które lubią rekreację, wycieczki bądź sport i chcą, by ich pies z radością towarzyszył im w każdej z tych sytuacji. Movi przez chwilę był w domu, jednak okazał się tylko chwilową zachcianką, która szybko się znudziła. W domu nie niszczył, zachowywał czystość, żył w zgodzie z domownikami.